Το εργοστάσιο ξύλου και επίπλων «Ελληνική Ξυλοτεχνία Α.Ε.» υπήρξε μία από τις σημαντικές βιομηχανικές μονάδες που λειτούργησαν στο Περιστέρι μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Το εργοστάσιο βρίσκεται σε οικοδομικό τετράγωνο με εισόδους στις οδούς Δημοσθένους, Παρασκευοπούλου και Κωστή Παλαμά. Ιδρυτής της Ξυλοτεχνίας ο Νίκος Ανυφαντής, έμπειρος κατασκευαστής επίπλων στην επιπλοποιία Ράλλη στα Πευκάκια ο οποίος το 1936 απόκτησε δικό του εργαστήριο επίπλων στο Περιστέρι. Έχοντας ήδη αναγνωρίσιμη επαγγελματική δραστηριότητα στην περιοχή, το 1948 προχώρησε στην ίδρυση της Ξυλοτεχνίας, σε μικρό οικόπεδο στην οδό Δημοσθένους. Η επιχείρηση αναπτύχθηκε ραγδαία και το 1952 ο Νίκος Ανυφαντής συνεταιρίστηκε με τον Σπύρο Παπαληγούρα (αδελφός του υπουργού Εμπορίου και στη συνέχεια υπουργού Συντονισμού επι κυβέρνησης ΕΡΕ Παναγή Παπαληγούρα) ο οποίος συμμετείχε χωρίς κεφάλαια στην επιχείρηση. Η νέα επιχείρηση με τη μορφή ανώνυμης εταιρείας ανήκε τυπικά και για φορολογικούς λόγους στις συζύγους των δύο συνεταίρων και η χρηματοδότηση της έγινε από τον τραπεζικό όμιλο του Στρατή Ανδρεάδη. Αποκλειστικός διαχειριστής των οικονομικών υποθέσεων ανέλαβε ο Σπύρος Παπαληγούρας ενώ ο αρχικός ιδιοκτήτης ανέλαβε την διεύθυνση του εργοστασίου. H συνεχής χρηματοδότηση και ο εξοπλισμός του εργοστασίου με σύγχρονα μηχανήματα εκτόξευσε την παραγωγή και διάθεση των προϊόντων και οδήγησε στην επέκταση των εγκαταστάσεων προς την οδό Παρασκευοπούλου καθώς και την ενοικίαση συμπληρωματικού αποθηκευτικού χώρου στην Ιερά Οδό. Εντυπωσιακή ήταν και η αύξηση του αριθμού των εργαζομένων: οι 200 αρχικά εργαζόμενοι αυξήθηκαν σε 1000, στην πλειοψηφία τους κάτοικοι του Περιστερίου. Το 1957, μια ανεξήγητη πυρκαγιά στο τμήμα ταπετσαρίας προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στο χώρο του εργοστασίου. Ακολούθησαν οικονομικά προβλήματα και επιπρόσθετα προβλήματα με τις τράπεζες και άλλους πιστωτές που ανέκοψαν την ανοδική πορεία της επιχείρησης. Το 1960, μετά την οικονομική κατάρρευση της εταιρείας, αποχώρησε ο Νίκος Ανυφαντής και μερικά χρόνια αργότερα εγκαταλείφθηκε οριστικά από την οικογένεια Παπαληγούρα με αποτέλεσμα ένα από τα πιο δυναμικά στοιχεία της πόλης να αναστείλει τη λειτουργία του και ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων να βρεθεί αντιμέτωπος με το φάσμα της ανεργίας. Ο Νίκος Θεοδοσίου στο βιβλίο του «Το πέταγμα του Περιστερίου» αναφέρει ότι στο χώρο της Ξυλοτεχνίας κατασκευάζονταν για ένα διάστημα τα ψυγεία «ΧΙΩΝ». Το κτίριο αφέθηκε στη φθορά του χρόνου και μετατράπηκε σταδιακά σε εστία μόλυνσης έως τα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου, ύστερα από πολύχρονους αγώνες με τη μαζική, δυναμική συμμετοχή των κατοίκων ο χώρος του εργοστασίου, 8.5 στρέμματα περίπου, αποκτήθηκε από το Δήμο Περιστερίου έναντι 121.000.000 δραχμών μετά από πλειοδοτικό διαγωνισμό με την προοπτική να αξιοποιηθεί ως χώρος πολλαπλών χρήσεων σύμφωνα με σχετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Ένα τμήμα του εργοστασίου ανακατασκευάστηκε και στεγάζει έως σήμερα υπηρεσίες του Δήμου ενώ στο παλιό τμήμα λειτουργεί το δημοτικό θέατρο και το 1ο αθλητικό κέντρο του Δήμου Περιστερίου. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τοπικού τύπου, σύντομα θα αρχίσουν οι εργασίες κατεδάφισης του παλιού τμήματος του εργοστασίου και στη θέση του θα οικοδομηθεί σύγχρονο θέατρο και αίθουσες πολλαπλών πολιτιστικών χρήσεων.