Η σιδηροδρομική γραμμή Λαυρίου - Αγίων Αναργύρων ήταν σιδηροδρομική γραμμή μετρικού εύρους που λειτούργησε το 1885, αρχικά ως διακλάδωση της γραμμής Αθηνών - Κηφισιάς των Σιδηροδρόμων Αττικής (Σ.Α.) από το Ηράκλειο. Οι Σ.Α. δημιουργήθηκαν ως αντισταθμιστικό όφελος προς το Δημόσιο από την μητρική τους εταιρεία, την Ελληνική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου (Ε.Ε.Μ.Λ.), έναντι της εκμετάλλευσης κοιτασμάτων της Λαυρεωτικής (η σύμβαση υπογράφηκε το 1882), και μάλιστα το τμήμα Λαυρίου - Δασκαλιού προηγήθηκε χρονικά και λειτούργησε ως αμιγώς βιομηχανική γραμμή προ της ολοκληρώσεως του δικτύου και της ενάρξεως της εμπορικής κυκλοφορίας. Με την αναδιάρθρωση των συγκοινωνιών στην Αθήνα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, η μεν αστικού χαρακτήρα γραμμή Κηφισιάς περιήλθε στην Ηλεκτρική Εταιρεία Μεταφορών του Ομίλου Πάουερ & Τράξιον για να ενταχθεί στο κανονικού εύρους σύστημα μετρό της Αθήνας (σημερινή γραμμή 1), η δε διακλάδωση Λαυρίου, ως προαστιακού χαρακτηρα, στους Σιδηροδρόμους Πειραιώς - Αθηνών - Πελοποννήσου (Σ.Π.Α.Π.), λόγω συμβατότητας του εύρους, οι οποίοι την επέκτειναν το 1929 από το Ηράκλειο έως τους Αγίους Αναργύρους, προκειμένου να εξασφαλισθεί η προσπέλαση στους Κεντρικούς Σταθμούς Αθήνας και Πειραιά.[1]. Η επιβατική λειτουργία της γραμμής ανεστάλη το 1957 και η οριστική κατάργησή της επήλθε το 1962 με την αποκοπή της από τη Νέα Εθνική Οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης στο ύψος της Νέας Φιλαδελφείας. Η γραμμή ανήκει σήμερα στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (Κ.Ε.Δ.). Από το 1995, μέλη του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμου εργάζονται εθελοντικά και πρωτοβουλιακά σε διάφορα σημεία του τμήματος Μαρκόπουλου - Δασκαλιού με σκοπό τη δημιουργία ενός μουσειακού - τουριστικού σιδηροδρόμου και το 2002 ίδρυσαν προς τούτο τη μη κερδοσκοπική Εταιρεία Μουσειακών Σιδηροδρόμων Αττικής, στην οποία η Κ.Ε.Δ. εκχώρησε τη χρήση του ανωτέρω τμήματος