Κατά το διάστημα 1964 - 1973, εγκαταστάσεις για ηλιακή αφαλάτωση (ηλιόθερμα) κατασκευάστηκαν στη Σύμη, Νίσυρο, Πάτμο, Καστελόριζο, Αίγινα, κλπ. Η μεγαλύτερη μονάδα κατασκευάστηκε στην Πάτμο με επιφάνεια συλλεκτών 8000 τ.μ. "Η τεχνική που χρησιµοποιείται για την χρήση της ηλιακής ενέργειας στην αφαλάτωση, βασίζεται στην αρχή του θερµοκηπίου. Οι εγκαταστάσεις αυτές έχουν ελάχιστο ή µηδενικό κόστος λειτουργίας εφόσον δεν χρησιµοποιούν κανενός είδους καύσιµο και ως εκ τούτου δεν ρυπαίνουν καθόλου το περιβάλλον: οι ακτίνες του ήλιου διέρχονται µέσα από µια διαφανή οροφή και θερµαίνουν το θαλασσινό νερό που βρίσκεται στον πυθµένα. Αυτό εξατµίζεται 15 και ανεβαίνει στην οροφή που είναι κεκλιµένη, οπότε συµπυκνώνεται πάλι και συλλέγεται ως προϊόν από κατάλληλη διάταξη. Η µέγιστη θερµοκρασία ενός τέτοιου θερµοκηπίου φτάνει περίπου τους 45ο – 55ο το καλοκαίρι. Το µοναδικό κόστος είναι αυτό των υλικών κατασκευής και ως εκ τούτου θα πρέπει να αναζητηθούν σχετικώς φτηνά υλικά κατασκευής. Βέβαια, η απόδοση τέτοιων εγκαταστάσεων είναι χαµηλή, περίπου 3,5 λίτρα καθαρό νερό ανά m2 εδάφους, και µάλιστα νερό όχι απαλλαγµένο από µικροοργανισµούς, πράγµα που σηµαίνει ότι χρειάζεται και περαιτέρω επεξεργασία."  (Π. Καραχάλιου, Τεχνολογίες αφαλάτωσης και προοπτικές εφαρμογής στον ελληνικό χώρο , Μεταπτυχιακή εργασία,  Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, 2010). Μετά την εγκατάσταση μονάδας αφαλάτωσης στη Σύμη ήρθε η σειρά της Αίγινας να αποκτήσει τη δική της. Και στα δύο νησιά η μονάδα λειτουργούσε με την ενέργεια του ήλιου, και στις δύο περιπτώσεις ο δωρητής ήταν ανώνυμος. Ο άνθρωπος αυτός είχε δείξει ενδιαφέρον για τη δημιουργία ηλιακών μονάδων αφαλατώσεως, με την ελπίδα να βρεθεί έτσι ένας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετωπίσεως της λειψυδρίας σε πολλά νησιά και χωριά όλου του κόσμου.
Η πραγματοποίηση του όλου έργου στην Αίγινα έγινε υπό την αιγίδα της Παγκοσμίου Εκκλησιαστικής Υπηρεσίας που έχει την έδρα της στη Νέα Υόρκη (Church World Service, National Council of Churches, 475 Riverside Drive, New York). Μετά από μια δοκιμαστική περίοδο, οι εγκαταστάσεις της Αίγινας και της Σύμης επρόκειτο να δοθούν από την Παγκόσμιο Εκκλησιαστική Υπηρεσία (που αποτελεί κλάδο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών) στους κατοίκους των νησιών αυτών. Όπως η μονάδα της Σύμης έτσι και αυτή της Αίγινας κατασκευάσθηκε από Έλληνες με τη βοήθεια Αμερικανού μηχανικού (του κ. Ρέη Εξτρομ της εταιρίας Ακου-Σολ, από τη Μινεζότα). Τον κύριο Έξτρομ βοήθησαν και άνδρες από τη Σύμη, που είχαν αποκτήσει πολύτιμη πείρα κατά την ανέγερση των εκεί εγκαταστάσεων αφαλάτωσης.
Πηγή : ΠΥΞΊΔΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ