Πηγαίνοντας προχθὲς στὴν Ἄνδρο ἀνακαλύψαμε πὼς ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου ποὺ ἡ Ἄνδρος ἀποτελοῦσε μέρος τοῦ Βυζαντίου, ἡ εὐημερία τῆς περιοχῆς ὀφειλόταν στὸ ἐμπόριο μεταξοσκώληκα μὲ τὸ ὁποῖο ἀσχολοῦνταν οἱ περισσότεροι κάτοικοι. Τὰ ἐπάνω πατώματα τῶν σπιτιῶν τους χρησιμοποιοῦνταν γιὰ τὴν καλλιέργεια τοῦ μεταξοσκώληκα καὶ τὴν παραγωγὴ φίνων μεταξωτῶν ὑφασμάτων τὰ ὁποῖα εἶχαν μεγάλη ζήτηση στὶς μεγάλες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Εὐρώπης. Ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἄγγλος περιηγητὴς Seawurf τὸ 1204 Εὐρωπαῖοι ἐπιχειρηματίες ἐπισκέπτονταν τὸ νησὶ γιὰ νὰ κάνουν τὶς συναλλαγές τους.
Φθάνοντας στὸ χωριὸ Ἀποίκια ἀνακαλύψαμε πὼς λειτουργοῦσε μέχρι καὶ τὸ 1940 μία ἀπὸ τὶς Κλῶστρες τοῦ μεταξιοῦ τῆς οἰκογένειας Χαδούλη. Τὸ μισὸ κτίριο εἶναι καλυμμένο ἀπὸ κισσούς, καὶ ἕνα μέρος τῆς ὀροφῆς ἔχει καταρρεύσει ὅπως φαίνεται ἀπο τὴν φωτογραφία ποὺ μᾶς προμήθευσε φίλος.