Ο ιχθυογεννητικός σταθμός, στην περιοχή της Γιάλοβας Μεσσηνίας, βρίσκεται στο επίκεντρο διαμάχης μεταξύ του Υπουργείου Γεωργίας και της εταιρίας που ανέλαβε ην εργολαβία. Το θέμα έφτασε πρόσφατα στη Βουλή, με ερώτηση που κατέθεσε ο βουλευτής Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ, κ. Γ. Γιαννόπουλος. Το έργο ξεκίνησε το 1998, με στόχο την στήριξη των μικρών ιχθυοκαλλιεργητών με χαμηλές τιμές γόνου. Λίγο πριν ολοκληρωθεί, το Υπουργείο Γεωργίας ακύρωσε την εργολαβία, απόφαση η οποία όμως ακυρώθηκε, τελεσίδικα, από το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης. Το Υπουργείο ωστόσο, εξετάζει το ενδεχόμενο να προσφύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας, με αποτέλεσμα το έργο να παραμένει ημιτελές. Ο ιχθυογεννητικός σταθμός της Γιάλοβας, έχει ήδη κοστίσει 2 δισεκατομμύρια δραχμές στο Ελληνικό Δημόσιο. Το έργο, μετά την έναρξη λειτουργίας του από τον ανάδοχο, θα είναι ανταποδοτικό με ετήσια έσοδα στο Δημόσιο 200 εκ. δρχ και θα παρέχει 50 θέσεις μόνιμης εργασίας. Η εταιρία που έχει αναλάβει την εργολαβία, κατηγορεί το Υπουργείο ότι εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία βλάπτονται με τη δημιουργία του σταθμού. Το Υπουργείο, με τη σειρά του, αναφέρει ότι η χρησιμοποιούμενη τεχνολογία είναι πεπαλαιωμένη και ξεπερασμένη. Μέχρι να βρεθεί βέβαια λύση, αυτοί που βλάπτονται κυρίως, είναι οι ιχθυοκαλλιεργητές της περιοχής, οι οποίοι αναγκάζονται να προμηθεύονται γόνο από ιδιωτικές εταιρίες, σε πολύ υψηλές τιμές.
Πηγή:  ΔΙΑΜΑΧΗ ΥΠ. ΓΕΩΡΓΙΑΣ-ΕΡΓΟΛΑΒΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΧΘΥΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΓΙΑΛΟΒΑΣ (26/4/2002)

Πρόκειται για μία από τις ακραίες περιπτώσεις, χαρακτηριστική ωστόσο του τρόπου λειτουργίας του ελληνικού κράτους, της παρεμβολής κομματικών σκοπιμοτήτων και του συσχετισμού με ιδιωτικά συμφέροντα. Ας ξετυλίξουμε, όμως, το κουβάρι της ιστορίας όπως εμφανίζεται στα επίσημα έγγραφα του υπουργείου και των συναρμόδιων υπηρεσιών:
*Το 1988 προγραμματίστηκε και αποφασίστηκε από το υπουργείο Γεωργίας η κατασκευή του Ιχθυογεννητικού Σταθμού Γιάλοβας Πυλίας. Εγινε δημόσιος διαγωνισμός και την εκτέλεση του έργου ανέλαβε αρχικά η εταιρεία «Ποσειδών ΑΤΕ» και στη συνέχεια η «Μινωϊκή Τεχνική». 
*Η πρώτη χωροθέτηση του έργου έγινε δίπλα στο παλάτι του ομηρικού βασιλιά Νέστορα και πάνω στον κόλπο της Βοϊδοκοιλιάς. Αυτό προκάλεσε τις αντιδράσεις της αρχαιολογίας και την παρέμβαση της ίδιας της Μελίνας Μερκούρη. Το έργο «μετακινήθηκε» περίπου 4-5 χιλιόμετρα προς το Διβάρι. 
*Η εξέλιξη αυτή είχε αποτέλεσμα καθυστέρηση δύο χρόνων και, τελικά, περίπου το 1990 άρχισε η κατασκευή. Χρησιμοποιήθηκε νέα τεχνολογία και λόγω απαιτήσεων της αρχαιολογίας σχετικά με την αρχιτεκτονική του κτιρίου ανέβηκε το κόστος. 
*Τον Ιούλιο του 1998 η διεύθυνση Αλιείας του υπουργείου Γεωργίας (επί υπουργίας Γ. Ανωμερίτη) αποφάσισε μονομερώς τη διάλυση της εργολαβίας χωρίς τη συναίνεση της Διεύθυνσης Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Διοίκησης Μεσσηνίας, που ήταν η διευθύνουσα υπηρεσία του έργου και η οποία είχε διατυπώσει αντίθετη άποψη.
*Ο εργολάβος προσέφυγε κατά της απόφασης στο διοικητικό εφετείο Τρίπολης, όπου αρχικά δικαιώθηκε. 
*Στη συνέχεια το υπουργείο (επικεφαλής ήταν τότε ο Γ. Δρυς) του προσέφυγε στο ΣτΕ πετυχαίνοντας την αναίρεση της απόφασης. Μια δεύτερη απόφαση του εφετείου (αρ. 286/2004) επικύρωσε την απόφαση διαλύσεως και σήμερα εκκρεμεί αίτηση αναίρεσης του αναδόχου. 
*Για τον αδιέξοδο δικαστικό δρόμο στον οποίο έχει εμπλακεί η υπόθεση, πριν από δύο μήνες (22 Απριλίου 2008) ο διευθυντής Τεχνικών Μελετών και Κατασκευών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, Θ. Δόλκας επισημαίνει σε ενημερωτικό σημείωμα, που στέλνει προσωπικά στον υπουργό Αλ. Κοντό: 
Βανδαλισμοί
«Το έργο καταστρέφεται με ραγδαίους ρυθμούς (κυρίως λόγω βανδαλισμών και γειτνιάσεώς του με τη θάλασσα), αντιμετωπίζοντας ολοκληρωτική καταστροφή και απώλεια των έως σήμερα καταβληθέντων ποσών που υπερβαίνουν τα 1,1 δισ. δρχ. σε τιμές της δεκαετίας του '90».
Επισκεφθήκαμε τον ιχθυογεννητικό σταθμό της Γιάλοβας. «Σύγχρονο μαιευτήριο ψαριών» το είχαν χαρακτηρίσει οι υπεύθυνοι το 1988, όταν ετοίμαζαν την κατασκευή του, θυμάται ο Θανάσης Μπαλαφούτης, κάτοικος της περιοχής, που μας βοήθησε στην «ξενάγηση».
«"Μαιευτήριο αμαρτιών" πρέπει σήμερα να τον αποκαλέσουν με τα όσα δεινά έχει υποστεί» πρόσθεσε. 
Ο χώρος είναι αφύλακτος και το κτίριο κυριολεκτικά λεηλατημένο. Εχουν αφαιρεθεί ακόμη και τα κουφώματα από τις πόρτες. Ξηλώθηκαν είδη υγιεινής από τους χώρους των γραφείων και οι ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις. Αφαιρέθηκαν ακόμη και οι γεννήτριες τελευταίας τεχνολογίας και υψηλού κόστους που είχαν τοποθετηθεί. Οι εσωτερικοί χώροι, εκεί που είχε σχεδιαστεί ότι θα ήταν οι κλωβοί παραγωγής γόνου, έχουν μεταβληθεί σε στάβλο για αγελάδες και πρόβατα. Η ίδια εγκατάλειψη και στον προαύλιο χώρο.
Αραδιασμένοι και οι πλαστικοί κλωβοί και οι μεγάλες σωλήνες που θα έφερναν το νερό από τη θάλασσα. Οι κάτοικοι της περιοχής ζουν κυρίως από τη γεωργία και τα τελευταία χρόνια από οικογενειακές τουριστικές επιχειρήσεις. Είχαν προσδοκίες από την επένδυση. Προβλεπόταν άλλωστε, η πρόσληψη τουλάχιστον 70 υπαλλήλων, ορισμένοι εκ των οποίων ειδικοί επιστήμονες σχετικοί με την ιχθυοκαλλιέργεια. 

«Το έργο αυτό, έργο πνοής για την περιοχή μας, ενώ ευρίσκεται πλέον στα απολύτως τελευταία στάδια κατασκευής, ναρκοθετείται αναιτίως από το υπουργείο Γεωργίας με νεφελώδεις και αστήρικτες νομικά αιτιάσεις», έγραφε το 2002 στον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη ο δήμαρχος Μεθώνης Ηρ. Μιχελής. Ακολούθησαν επιστολές ανάλογου περιεχομένου και από άλλους δημάρχους της περιοχής και προς τους γαλάζιους υπουργούς.

«Η μη ολοκλήρωση του έργου είναι σπατάλη του δημοσίου χρήματος, είτε από έλλειψη προγραμματισμού είτε εξαιτίας συμφερόντων που εμπλέκονται στην εξέλιξή του και δεν μπορεί να μείνει έτσι», δήλωσε στην «Κ.Ε.» ο δήμαρχος.
«Αν εγώ ως δήμαρχος είχα πετάξει στον αέρα τόσα εκατομμύρια, θα με είχε καθίσει ο εισαγγελέας στο σκαμνί. Γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο με τους υπεύθυνους του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης;» πρόσθεσε.
*Για το θέμα της Γιάλοβας το Σώμα Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης έχει σχηματίσει φάκελο. Από τα στοιχεία που συγκέντρωσαν αποκαλύπτεται το μέγεθος της διοικητικής αυθαιρεσίας και προχειρότητας. Προτείνουν, μάλιστα, στο υπουργείο να προχωρήσει αμέσως στην παραλαβή και αξιοποίηση του σταθμού.
Πηγή:  Πώς δεν έμεινε ούτε λέπι από 4 εκατ.για τον Ιχθυογεννητικό Σταθμό Γιάλοβας Πυλίας

Όμως, το 1987 η «μόνιμη επιτροπή παρακολούθησης, ελέγχου και εφαρμογής του προγράμματος ιχθυολογικής αξιοποίησης της λιμνοθάλασσας Νταλιάνι (Γιάλοβα-Πυλίας)» αποφασίζει την πρόταση για δημιουργία ιχθυογεννητικού σταθμού στην περιοχή (13-501987, ΠΡΑΚΤΙΚΑ της Επιτροπής). Προτείνεται επίσης νέος σχεδιασμός με μετατροπή όλων των παραγωγικών τμημάτων σε εντατικά συστήματα καθώς και νέος τεχνικά τρόπος για την αύξηση της εισροής θαλασσινού νερού από την περιοχή του βόρειου βραχίονα του όρμου της Βοϊδικοιλιάς. Πράγματι η ανέγερση του ιχθυογεννητικού σταθμού ξεκινάει το 1989, στα ανατολικά της λιμνοθάλασσας σε υγροτοπική ζώνη κοντά στο πρώτο γεφύρι των παλιών αποξηραντικών αναχωμάτων του ποταμού Τυφλομύτη, με κόστος προϋπολογισμού 1 δις δρχ. Ο σταθμός αυτός ουδέποτε λειτούργησε.
Πηγή : Γιάλοβα. Μαθητευόμενοι μάγοι επί έναν αιώνα στον υγρότοπο.