Το εργοστάσιο Λιπασμάτων της Δραπετσώνας ήταν βιομηχανική μονάδα της ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΧΗΜΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ  ("Α.Ε.Ε.Χ.Π.Λ.") του οποίου η κατασκευή ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1910. Ήταν χτισμένο σε παραθαλάσσια περιοχή, μεταξύ ενός λιμενοβραχίονα («Κράκαρη») και του όρμου των "Σφαγείων", στη βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας του Πειραιά. Από την έναρξη της λειτουργίας του από το Νικόλαο Κανελλόπουλο έως και το 1946 που αγοράσθηκε από τον Μποδοσάκη-Αθανασιάδη, το εργοστάσιο κυριαρχούσε στην οικονομική ζωή του Πειραιά. Υπέστη μεγάλες ζημίες την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά παρέμεινε εν λειτουργία και τη δεκαετία του ’50 γνώρισε νέα, μεγάλη άνθηση. Στα 1993 η εταιρεία υπήχθη στη διαδικασία της εκκαθάρισης, το εργοστάσιο πέρασε στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας, ωστόσο το 1999 έπαυσε οριστικά να λειτουργεί. Σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης εγκατάλειψης. Σε 245 στρέμματα ανερχόταν η έκταση την οποία κατελάμβανε το εργοστάσιο, το οποίο στην τελευταία φάση της λειτουργίας του περιελάμβανε 109 μονάδες συνολικά δομημένης επιφάνειας 146.000 τ.μ. Σήμερα στον χώρο υπάρχουν 5 από αυτά τα οποία έχουν κριθεί διατηρητέα. Αυτά είναι ο Υδατόπυργος, το Ινστιτούτο Χημείας Νικ. Κανελλόπουλου, η Μονάδα Παραγωγής Ενέργειας και η Μονάδα Υαλουργείου με το Φουγάρο του σιλό.