Εργοστάσιο εφυαλωμένων κεραμικών στο Ν. Φάληρο. Ιδρύθηκε το 1923, από τον Μικρασιάτη Μηνά Πεσμαζόγλου. Οι πρώτοι τεχνίτες ήταν Έλληνες και Αρμένιοι πρόσφυγες από την Μικρασιατική Κιουτάχεια. Αρχιτεχνίτης ορίστηκε ο αγγειοπλάστης Μηνάς Αβραμίδης, επίσης από την Κιουτάχεια, που αποχώρησε μετά από 2 χρόνια. Ο Αβραμίδης δούλεψε κυρίως με αντιγραφές πιάτων Ιζνίκ και πλακιδίων Κιουτάχειας. Το 1925 ανέλαβε καλλιτεχνικός διευθυντής ο λογοτέχνης και ζωγράφος Στρατής Δούκας.
Η ακμή του εργοστασίου τοποθετείται από το 1923 έως το 1945 οπότε και παράγει πλακίδια και καλλιτεχνικά κεραμικά ισλαμικής έμπνευσης. Μετά τον πόλεμο ο Μηνάς Πεσματζόγλου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση λόγω οικονομικών προβλημάτων. Το εργοστάσιο μπήκε σε φάση παρακμής, παράγοντας κεραμικά στο γούστο της εποχής. Έκλεισε οριστικά το 1955.
Πηγή; https://m.facebook.com/groups/1110738575627866/permalink/3706525686049129/

Η Eθνική Tράπεζα διακόσμησε με υαλωμένα πλακίδια διάφορα υποκαταστήματά της κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Τα κτήρια αυτά ανεγέρθηκαν υπό τη γενική εποπτεία του μικρασιάτη αρχιτέκτονα Ν. Ζουμπουλίδη, που ενσωμάτωσε στα περιφανή κτήρια της Τράπεζας κεραμικά πλακίδια τύπου Isnik, αλλά και άλλα με αρχαϊκά θέματα.
Πηγή: https://www.monumenta.org/print.php?IssueID=2&lang=gr&CategoryID=6&ArticleID=680