Το κτήριο βρίσκεται σε πρώην κτήμα φερομένης ιδιοκτησίας Σκυλογιάννη, οποίος το νοίκιαζε για καλλιέργειες (περβόλια) και για βουστάσια. Βουστάσιο είχαν εκεί οι ΑΦΟΙ Φάκαρη και κάποιος Κατράκης. Ο επόμενος ενοικιαστής ήταν ο Πέτρος Ζούμπερης που το λειτούργησε ως υφαντουργείο μέχρι περίπου το 1960, οπότε και μετακόμισε αλλού. Στην ίδια ιδιοκτησία υπήρχε και σιδηρουργείο κι ένα πηγάδι, που λειτουργεί ακόμα εξυπηρετώντας το αρδευτικό δίκτυο του Δήμου Αθηναίων στο παρακείμενο πάρκο. Το κτήμα απαλλοτριώθηκε από το ΥΠΠΟΑ και βρίσκεται εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνος. Το παλαιό κτήριο ανακαινίσθηκε από την Εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων (ΕΑΧΑ) και σήμερα στεγάζει τη Γλυπτοθήκη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών. Όταν παρέλαβε το κτήριο η ΕΑΧΑ υπήρχαν μέσα τα μηχανήματα υφαντουργείας, τα οποία δωρήθηκαν, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτη πληροφορία, σε κάποιο Βιομηχανικό Μουσείο (της Λέσβου ή της Σύρου). Στα αρχεία της ΕΑΧΑ σίγουρα υπάρχουν στοιχεία και φωτογραφίες για το παλαιό κτήριο και τον εξοπλισμό του. Όμως η ΕΑΧΑ δυστυχώς καταργήθηκε το 2014. Πιθανότατα τα αρχεία της φυλάσσονται στο ΥΠΕΝ.

Τα σχετικά με την ιδιοκτησία, τα βουστάσια και το υφαντουργείο Πέτρου Ζούμπερη προέρχονται από προφορική μαρτυρία κατοίκου της περιοχής.