Κεντρικές και αυτές οι καπναποθήκες, στη συμβολή των οδών Αδελφών Παναγοπούλου και Γρίβα, υπήρχαν μέχρι πρότινος όμως πια έχουν κατεδαφιστεί. Είναι μεταγενέστερες των προηγούμενων αφού χτίστηκαν μεταξύ του 1924-1925, ενώ κατεδαφίστηκαν το 2004. Μέχρι το 1953 είχαν παραμείνει ανέπαφες, στην αρχική τους μορφή, ενώ αργότερα έγιναν προσθήκες σε όλες τις διαστάσεις, σε ύψος και πλάτος.(Ανδρικόπουλος,2007 :104) Οι καπναποθήκες αυτές ήταν έργο του αρχιτέκτονα, καθηγητή και ακαδημαϊκού Βασίλειο Κουρεμένο, ενώ τις κατασκεύασε ο Βασίλειος Τσουλούφης. Ήταν ένα διώροφο κτήριο με ημιυπόγειο, διαστάσεων 42,10 x 21,90μ. και με λίθινες φέρουσες τοιχοποιίες, κεραμοσκεπή και ξύλινη στέγη. Η κάτοψή του διαμορφώνεται με βάση κάνναβο. Το ημιυπόγειο ήταν χώρος αποθήκευσης ενώ οι δύο όροφοι χώροι επεξεργασίας καπνού. Το κτήριο διαιρείται σε τρεις όψεις, η περιμετρική του τοιχοποιία στηρίζεται σε πέτρες, ενώ δημιουργείται και σενάζ από σκυρόδεμα.(Ανδρικόπουλος,2007 :138) Στην οδό Γρίβα βρίσκονται οι τρεις είσοδοι των καπναποθηκών οι οποίες είχαν θυρώματα από πέτρες και διακοσμητικές πλάκες που κεντρικό θέμα έχουν αυτό του καπνού. Ίδιο διακοσμητικό θέμα υπήρχε και στη φρίζας, τη κορνίζας δηλαδή της στέγης. Στην πίσω πλευρά υπήρχαν άλλες δύο είσοδοι σε εσοχή προκειμένου να εξυπηρετείται η φορτοεκφόρτωση του καπνού. Στο κτήριο παρατηρείται ένας ορθολογικός σχεδιασμός με έντονή την κατάκτηση της ελληνικότητας, ενώ επιδιώκεται η αφαιρετική διαδικασία στη διακόσμηση και την επιλογή στη μορφή. (Ανδρικόπουλος,2007 :106) Πηγή : Ανδρικόπουλος Ε., Η αρχιτεκτονική και η πολεοδομία του μεσοπολέμου στην πόλη του Αγρινίου, Αθήνα, 2007. Η συλλογική μνήμη και οι προφορικές αφηγήσεις αναφέρονται στις καπναποθήκες-«φυλακές» Παναγοπούλου, όπου κρατήθηκαν και βασανίστηκαν φοβερά εκατοντάδες αντιστασιακοί. Η υπέργηρη σήμερα (2008) καπνεργάτρια Δέσποινα Γιακουμίδου αναφέρει σχετικά: «Τα μεγαλύτερα βασανιστήρια έγιναν τ ‘ς αποθήκες τ’ Παναγοπουλου. Κι όταν μετά ξαναπιάσαμε δουλειά, το αίμα «ήταν νωπό ακόμα!» Πηγή: Αποθήκες Αφών Παναγοπούλου(«Εκεί το αίμα σκούζει ακόμα»)  Τα μηχανήματα διασώθηκαν, με πρωτοβουλία της κ. Ντίνας Μπάδα και είναι αποθηκευμένα στο κτήριο του Οργανισμού Καπνού στην οδό Μακρή.