Το συγκρότημα του παλαιού εργοστασίου επεξεργασίας μετάξης, βρίσκεται στο κέντρο της πόλης των Αθηνών, στη συνοικία του Μεταξουργείου,  μεταξύ των οδών Μυλλέρου, Μ. Αλεξάνδρου, Λεωνίδου και Γιατράκου.

Είναι κτίριο σημαντικού ιστορικού και αρχιτεκτονικού χαρακτήρα, αξιόλογο δείγμα της βιομηχανικής μας κληρονομιάς, το μόνο της Οθωνικής περιόδου με αξιώσεις αρχιτεκτονικών συνθέσεων. Η σπουδαιότητά του εκτιμήθηκε από την κοινή γνώμη καθώς μια ολόκληρη περιοχή πήρε το όνομά του, ονομασία που διατηρείται μέχρι σήμερα, εκατόν είκοσι χρόνια  μετά τη διακοπή της λειτουργίας του.

Άρχισε να οικοδομείται σε ενιαία μορφή το 1843 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Χ. Χάνσεν με σκοπό να στεγάσει εμπορικό κέντρο. Το κτίσμα έμεινε ημι­τελές και ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε για το σκοπό αυτό, ενώ την περίοδο 1854-1866, λειτούργησε ως βιομηχανικό κτίριο, ύστερα από τις απαραίτητες τροποποιήσεις. Αργότερα, λόγω της αδυναμίας συνέχισης της βιομηχανικής του λειτουργίας, και κάτω από την έντονη ζήτηση κατοικίας στην Αθήνα του τέλους του 19ου αιώνα, το κυρίως κτίσμα μετατράπηκε σε κατοικίες, διαμελίζοντας το σε δύο πτέρυγες με τη διάνοιξη ενδιάμεσου δρόμου, την οδό Γερμανικού. Η διάνοιξη αυτή επιβλήθηκε για την εύκολη πρόσβαση στους πίσω χώρους του συγκροτήματος και  την προσφορότερη οικονομική εκμετάλλευση του συγκροτήματος. Δε θεωρείται η σημαντικότερη φάση του μνημείου παρότι χρονικά είναι και η μακροβιότερη.

Το συγκρότημα περιήλθε στην ιδιοκτησία του Δ. Αθηναίων το 1989 με δωρεά από τους τελευταίους ιδιοκτήτες. Μετά την αποκατάστασή του, λειτουργεί ως Δημοτική Πινακοθήκη, ενώ τμήμα του, η επονομαζόμενη οικία Δουρούτη, είναι σε αχρηστία.

• Ο Κων. Δουρούτης, λειτούργησε αρχικά, περί το 1840, εργοστάσιο παραγωγής και επεξεργασίας μετάξης στην Σπάρτη. Το εργοστάσιο αυτό ταυτίζεται με  ισόγειο κτίριο που υπήρχε στη γωνία Λεωνίδου & Διοσκούρων της ίδιας πόλης.