Το εργοστάσιο του Μουρτζούκου χτίστηκε το 1906 και περί το 1920 ήταν το μεγαλύτερο στον Βόλο. Ονομαζόταν «Λεβιάθαν-Μουρτζούκος, και Σία».

Παρήγαγε το βασικό υλικό, το κασμίρι, που ήταν για ανδρικά κοστούμια, αλλά και για ρούχα των γυναικών – για κουστούμια. Τα νήματα εισάγονταν από την Αγγλία. Το εργοστάσιο ήταν γνωστό σε όλη την Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Περίπου 900-1200 άνθρωποι απασχολούνταν στο εργοστάσιο. Είχαν τρεις βάρδιες, και το εργοστάσιο δεν σταματούσε ποτέ. Και υπήρχε μια μεγάλη σειρήνα, η οποία είναι κάθε πρωί στις πέντε σφύριζε για να ξυπνήσει τους εργαζόμενους, να έρθουν να εργαστούν.

Η εταιρία δεν υπάρχει πια. Δυστυχώς, ήρθαν πολλές ατυχίες μετά τον πόλεμο. Πρώτα η παραγωγή διακόπηκε, επειδή ήταν αδύνατο να εισαχθεί το υλικό από την Αγγλία. Δεν υπήρχε τρόπος. Στη συνέχεια, το εργοστάσιο έκλεισε επειδή οι Γερμανοί το κατέλαβαν. Κατέστρεψαν μερικά από τα μηχανήματα, και ένα μέρος του εργοστασίου έγινε στρατώνες. Μετά τον πόλεμο ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, και δεν υπήρχαν χρήματα για να ξεκινήσει από την αρχή. Η τράπεζα έδωσε στην οικογένεια ένα δάνειο, και ξεκίνησε, αλλά με το μισό ή το ένα τέταρτο των ανθρώπων, και η παραγωγή ήταν πολύ περιορισμένη. Έτσι πήγε κούτσα-κούτσα για λίγο. Στη συνέχεια, για μερικά χρόνια τα πράγματα ήταν δύσκολα. Ήταν δύσκολο να έρχονται οι πρώτες ύλες, και γενικά οι οικονομικές συνθήκες ήταν πάρα πολύ κακές. Έτσι τελικά η τράπεζα το κατάσχεσε, και αυτό ήταν το τέλος του. Έγινε μια αποθήκη για σιτηρά, και τώρα το έχουν κάνει τεχνικές σχολές. Αλλά είναι ενδιαφέρον ότι κράτησαν την πρόσοψη, η οποία ήταν, εννοώ αρχιτεκτονικά, πολύ προχωρημένη αρχιτεκτονικά. Η στέγη του ήταν κεκλιμένη, και διατηρείται. Κρατάει και το όνομα, τις λένε Τεχνικές Σχολές Μουρτζούκου. Υπάρχει μια στάση λεωφορείου που ονομάζεται στάση Μουρτζούκου.

Πηγή : 1042. Ο πατέρας μου ήταν ο Ανσέλμος Μουρτζούκος…

Απο τις σημαντικώτερες επιχειρήσεις στη πόλη το ατμοκίνητο αυτό υφαντουργείο λειτούργησε από το 1906 μέχρι το 1954. Στην ουσία ποτέ δεν κατάφερε να ανακάμψει από τις ζημιές της κατοχής. Παρήγαγε κασμήρια ποιότητας. Ο Ζαχαρίας Μουρτζούκος το ιδρυσε με τον Ζαχαρία Λεβή στα 1906. Το όνομα Σιγάρας αναφέρεται στον τίτλο του εργοστασίου στα 1920 καθως και το όνομα Καλαμάρας που φαίνεται ότι ήταν άλλοι μέτοχοι. Η επιχείρηση πέρασε στα χερια του Ανσέλμου και Σαούλ Μουρτζούκου στα τέλη του 1920. Η οικογένεια Μουρτζούκου ήταν από τις πιό σημαντικές στην ισραηλιτική κοινότητα Βόλου, μιας μικρής αλλά δυναμικής κοινότητας στη πόλη με ιστορική παρουσία στην περιοχή που πάει πίσω μέχρι τους πρώτους αιώνες μ.X.  

Πηγή : Η Μαγνησία στο πέρασμα του χρόνου