ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ: Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Φαρμακευτικών Προϊόντων «Sanitas». Η εταιρεία εισάγει και παράγει φαρμακευτικά σκευάσματα και ειδικά κινίνο (είδος πρώτης ανάγκης την εποχή). Το 1929 θα βρεθεί, όμως, στο επίκεντρο του μεγάλου σκανδάλου με τη νοθεία της κινίνης, που συντάραξε το Πανελλήνιο, αλλά και την κυβέρνηση Βενιζέλου. Όπως θ' αποδειχτεί αργότερα στη δίκη η νοθεία γινόταν από τα χρόνια ακόμη 1923-24.

Πηγή: Γεώργιος Στρίγκος: Η ακμή και παρακμή μιας «θεότητας»…

Πριν ακόμα η Πειραιώς σχεδιαστεί σαν άξονας πολιτισμού, (ένα σχέδιο της δεκαετίας του 80 που δεν μπόρεσε ποτέ να ολοκληρωθεί), η Ειρήνη Παππά,  έψαχνε στην υποβαθμισμένη λεωφόρο ένα μέρος για να ιδρύσει αυτό που ονειρευόταν, ένα σχολείο θεάτρου. Το βρήκε, σε ένα κλειστό συγκρότημα κτιρίων, το οποίο είχε χτιστεί σαν νοσοκομείο στις πρώτες δεκαετίες του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Έκανε σκοπό της ζωής της να αναπλάσει τα κτίρια, αποκαλύπτοντας και την κτιριακή τους αξία. Ο αρχιτέκτονας Μάνος Περάκης έχει μιλήσει για την κατάσταση στην οποία βρήκαν το κτίριο: «Όταν το πήρε η κ. Παπά το συγκρότημα ήταν ένα απερίγραπτο αχούρι, υπήρχαν εκεί μέσα πεταμένα χιλιάδες ντοσιέ του υπουργείου Οικονομικών, χαρτούρα κι από την εποχή της Κατοχής ακόμα! Με φώναξε η Ειρήνη Παπά και μου ανέθεσε τις μελέτες της ανάπλασης, τις οποίες πλήρωσε όλες από την τσέπη της.» Η αναστήλωση του σχολείου ξεκίνησε και προχωρούσε αργά για το υποδειγματικής αρχιτεκτονικής συγκρότημα που γνώρισε στη διάρκεια της ιστορίας του πολλές χρήσεις -από εργοστάσιο κινίνου ως εργοστάσιο της Σάνιτας- για να περιέλθει τελικά στην κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου. Έτσι, η ΚΕΔ, όταν ενδιαφέρθηκε η Ειρήνη Παππά της το παραχώρησε επί ενοικίω έως το 2027.

Πηγή : Η ιστορία του «Σχολείου»