Η λιμνοθάλασσα/Αλυκή και ο υγροβιότοπος της Θερμησίας Αργολίδας σήμερα.

Μια όμορφη λιμνοθάλασσα που αποτελεί τον μεγαλύτερο και τελευταίο προς τα δυτικά στην ακτογραμμή της Ερμιονίδας. Η ονομασία της έρχεται από την αρχαιότητα και οφείλεται στον αρχαίο ναό της Δήμητρας της Θερμασίας που, όπως αναφέρει ο περιηγητής Παυσανίας, ήταν κτισμένος κοντά στη θάλασσα εκεί που βρίσκεται σήμερα η λιμνοθάλασσα. Το όνομα Θερμησία πιθανώς αναφέρεται σε κάποιες θερμές πηγές που υπήρχανε κατά την αρχαιότητα στην περιοχή. Πάνω από τη λιμνοθάλασσα, στα βόρεια, δεσπόζει το Κάστρο της Θερμησίας κτισμένο σε έναν επιβλητικό βράχο. Το κάστρο κατασκευάστηκε από τους Ενετούς τον 12ο αιώνα, φύλαγε την Αλυκή, υπήρξε διοικητικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής και άλλαξε πολλές φορές χέρια ανά τους αιώνες, ανάμεσα σε Ενετούς, Βυζαντινούς και Οθωμανούς. Η λιμνοθάλασσα βρίσκεται 7 χλμ. ανατολικά της Ερμιόνης και 1,5 χλμ. στα ανατολικά της βρίσκεται το ομώνυμο χωριό της Θερμησίας. Στα νότια μία λωρίδα άμμου μήκους 930 μέτρων την χωρίζει από τον Κόλπο της Ύδρας και στα νοτιοδυτικά της προστατεύεται από το χαμηλό, βραχώδη λόφο με το όνομα Αλασσόρος ή Αλατοβούνι. Στα βόρεια απλώνονται χαμηλοί λόφοι, και στα δυτικά χωράφια με καλλιέργειες. Το σχήμα της είναι σχετικά τραπέζιο, το μέγεθος της φτάνει τα 800 στρέμματα, και η περίμετρος τα 4 χλμ. Από την εποχή των Ενετών η Θερμησία φιλοξενούσε αλυκές, εξ ου και η ονομασία Αλατοβούνι. Η χρήση των αλυκών συνεχίστηκε ωσότου δημιουργήθηκε ευρύς τεχνικός δίαυλος και από τότε, μέχρι και τις μέρες μας, η λιμνοθάλασσα λειτουργεί ως ιχθυοτροφείο. Η Θερμησία είναι ένας εξαιρετικός υγρότοπος που συγκεντρώνει δεκάδες είδη της ορνιθοπανίδας, ιδιαίτερα κατά τη μετανάστευση.

Πηγή : Ο Λευκός Χρυσός της Αργολίδας: Αλυκές Θερμησίας