Ο Εξηντάρης ήρθε πρόσφυγας από την Κεσάνη της Ανατολικής Θράκης το 1922 και λίγο αργότερα έχτισε τον πετρόμυλο, για την παραγωγή αλεύρων από το σιτάρι. Σταμάτησε τη λειτουργία του την περίοδο της βουλγαρικής κατοχής και επαναλειτούργησε μετά το 1946 με τον ίδιο ιδιοκτήτη μέχρι το 1963. Το 1959 έγινε κυλινδρόμυλος και δούλευε με καινούρια μηχανήματα, μία "Ρούστον" από την Αγγλία και μια "Ντοϊτς" από τη Γερμανία. Η μεταφορά τους έγινε με τρένο μέχρι το Σταθμό της Μέστης και μετά στις Σάπες με ειδικά διασκευασμένα φορτηγά. Η μεταφορά εκείνη την εποχή ήταν ένα εξαιρετικό από τεχνικής πλευράς γεγονός που κίνησε το ενδιαφέρον και την περιέργεια των κατοίκων. Από το 1963 και μέχρι το 1974 λειτούργησε από τον κ. Γκαζίνο Γιώργο, με μορφή ενοικίου. Ο ίδιος γνώριζε καλά τη δουλειά αφού ανήκε στο προσωπικό του μύλου από το 1946. Το 1974 έκλεισε γιατί δεν υπήρχε πλέον αξιόλογη οικονομική δραστηριότητα. Ο μύλος άλεθε μόνο τα σιτηρά των παραγωγών και δεν εμπορευόταν τα άλευρα.
Η παραγωγή σε αλεύρι ήταν 250-300 κιλά ημερησίως. Μέχρι το 1950 περίπου η πληρωμή του μύλου γινόταν σε είδος [με δέκατα], μετά γινόταν με χρήματα [2 δεκάρες το κιλό, τότε που οι δεκάρες ήταν τρύπιες]. Στο μύλο δούλευε αρκετό προσωπικό. Ένας τεχνίτης κάθε δυο ημέρες χάραζε και καθάριζε την πέτρα για να είναι ανώμαλη. Ένας μηχανικός φρόντιζε για την καλή λειτουργία των μηχανημάτων και τέλος ήταν το εργατικό προσωπικό. Παράλληλα με τον αλευρόμυλο υπήρχαν και άλλα μηχανήματα:
-Εκκοκκιστήριο βάμβακος: Καθάριζε τους σπόρους από το βαμβάκι.
-Λαναριστήριο: Λανάριζε το μαλλί των προβάτων και το έκανε μαλακό για να χρησιμοποιηθεί από τις γυναίκες για την κλωστή. 
-Ξυλουργείο: Έκοβε σε σανίδια κορμούς δέντρων, τους οποίους έφερναν οι κάτοικοι για να τα χρησιμοποιήσουν για την κατασκευή σπιτιών, αποθηκών κλπ. 
-Εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος: Μέχρι το 1927 οι Σάπες δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα. Οι κεντρικοί δρόμοι και κάποιες πλατείες φωτιζόταν με λάμπες πετρελαίου που ήταν διάσπαρτες σε διάφορα σημεία.  

Για πολλά χρόνια υπεύθυνος της Μονάδας ήταν ο Γεώργιος Νικολαΐδης που είχε και ανάλογες σπουδές και γνώσεις σχετικά με τη λειτουργία των μηχανημάτων και βοηθός του ο Ευδόξιος(;). Αρκετοί ακόμη ήταν οι εργαζόμενοι, όπως ο Θανάσης Μαλλές, ο Χρήστος Μωρρές, (καταγωγή από Κεσσάνη), Κυριάκος Σμυρνόπουλος κλπ. Όλα τα παραπάνω ήταν ιδιοκτησίας του Εξηντάρη.  Σήμερα δεν σώζεται το κτ'ιριο στη γωνία Αν.Θράκης & Μαρινάκη
Προσωπική μαρτυρία κας Ζ.Αποστολίδου