Ο φάρος του Γαϊδουρονησίου είναι ο ψηλότερος του Ελληνικού φαρικού δικτύου. Θεμελιώθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1834 με σχέδια του Βαυαρού αρχιτέκτονα Γιόχαν Ερλάχερ (ένας από τους αρχιτέκτονες που συνόδεψε τον Όθωνα στην Ελλάδα) Χαρακτηρίστηκε ως καταδιοπτρικός Δ' Τάξεως. Το 1891 λειτουργούσε με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο, εκπέμποντας σταθερό πράσινο φως και φωτοβολία τα 33 ν.μ. Το ύψος του κυλινδρικού πύργου είναι 29 μέτρα και το εστιακό ύψος (το ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι τη φωτιστική πηγή) 68 μέτρα. Ο φάρος υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου και το 1948 επισκευάστηκε και προστέθηκαν νέα μηχανήματα πετρελαίου. Εξέπεμπε σταθερό λευκό φως με μια λευκή αναλαμπή ανά 2 λεπτά.Η φωτοβολία του έφτανε τα 14.5 ναυτικά μίλια. Το 1985 αντικαταστάθηκαν τα μηχανήματα πετρελαίου ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε εκπέμποντας μια λευκή αναλαμπή ανά 6 δλ. Και φωτοβολία τα 12 ν.μ Το κτίριο διαμονής των φαροφυλάκων έχει σταυροειδή μορφή, αποτελούμενο από 4 υπνοδωμάτια, κουζίνα, κυκλικό χωλ και αποθήκη, επιφανείας 376 τ.μ. Εκτός του κτιρίου υπάρχει W.C σε ανεξάρτητο κτίριο. Γίνονται προσπάθειες για την αποκατάστασή του, από συλλόγους της Σύρου σε συνεργασία με το Πολεμικό Ναυτικό.