Ο φάρος της Φάσσας σηματοδοτεί μαζί με τον φάρο στη νησίδα Μανδήλι και το φανό (τύπου AGA) στη νησίδα Αράπης της Εύβοιας, την είσοδο του στενού του Καφηρέα (Κάβο Ντόρο). Φάρος Α' Τάξεως, που πρωτολειτούργησε το 1859, με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Τη θέση του φάρου, επέλεξε ο Άγγλος υδρογράφος αξιωματικός του ναυτικού Thomas Spratt. Χαρακτηριστικό του, μια λευκή αναλαμπή ανά 3 δευτερόλεπτα και φωτοβολία τα 30 ν.μ. To 1931 ο φάρος ανακαινίστηκε και απέκτησε ακόμα πιο ισχυρό φωτιστικό μηχάνημα. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε σβηστός και επαναλειτούργησε το 1945 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Το 1993, αντικαταστάθηκαν τα μηχανήματα πετρελαίου, ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε και λειτούργησε ως αυτόματος ηλεκτρικός, με χαρακτηριστικό μια λευκή αναλαμπή ανά 10 δευτερόλεπτα και φωτοβολία τα 25 ν.μ. Ο κυλινδρικός πύργος του, έχει ύψος 17,9 μέτρα και το εστιακό του ύψος (το ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας, μέχρι τον φωτιστικό κλωβό), φτάνει τα 212 μέτρα.Το κτιριακό συγκρότημα του φάρου, αποτελείται από την οικία των φαροφυλάκων και τον πύργο, ο οποίος στη κορυφή του φέρει το φωτιστικό μηχάνημα. Το φαρόσπιτο είναι ορθογώνιο, ισόγειο, ενώ παρουσιάζει την εξής ιδιομορφία: Το κεντρικό τμήμα της πρόσοψης προεξέχει και από αυτό τονίζεται με μια ακόμα προεξοχή η είσοδος του φάρου. Έχει τη συνήθη μορφή, κατά την οποία ένας κεντρικός διάδρομος οδηγεί στη κλίμακα προς τη κορυφή του πύργου και εκατέρωθεν αυτού, βρίσκονται τα δωμάτια