Οι Μύλοι στα Ταμπάκικα της Χίου βρίσκονται στο βόρειο μέρος της πόλης, στην έξοδο αυτής προς την πόλη του Βροντάδου. Η κατασκευή και η λειτουργία τους ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τα γειτονικά Ταμπάκικα, δηλαδή βιομηχανική περιοχή στα τέλη του 19^ου αιώνα ως το πρώτο τέταρτο του 20^ου αιώνα και είχε αντικείμενο την πολύπλοκη εργασία της επεξεργασίας δερμάτων. Οι μύλοι χρησίμευαν για να αλέθουν βελανίδι, φλοιό πεύκου (τον λεγόμενο Πέτικα στην ορολογία των ντόπιων) φύλλα από μαστιχόδεντρα (το λεγόμενο σχινόφυλλο) και άλλα υλικά, το οποίο παραγόμενο υλικό χρησιμοποιούταν στην δέψη των δερμάτων. Η εργασία τους ήταν συνεχής και αδιάλλειπτη, στο ίδιο αντικείμενο, με μία μικρή διακοπή κατά την διάρκεια της κατοχής όπου για μικρό χρονικό διάστημα λειτούργησε ως μύλος άλεσης για την παραγωγή αλεύρων.

Συνολικά ήταν εννέα (9) μύλοι σε δύο σειρές. Οι βόρειοι μύλοι που ήταν τέσσερις (4) και σώζονται ως σήμερα αποκατεστημένοι και οι νότιοι μύλοι ή μύλοι του Αγίου Υπατίου που ήταν πέντε (5) και σήμερα οι τρείς (3) έχουν καταρρεύσει, και οι δύο είναι σε οικτρή κατάσταση. Κάποιοι από αυτούς είναι τριώροφοι και κάποιοι διώροφοι, διέθεταν αποθήκες για την απόθεση και φύλαξη των υλικών, καθώς και τοιχεία εν είδη κυματοθραύστη για την προστασία από την θάλασσα. Σήμερα τα τοιχία και οι αποθήκες δεν υφίστανται. Δυστυχώς κατά την αποκατάσταση των βόρειων μύλων αρχές του 1990 η σύμβαση δεν προέβλεπε διαφύλαξη- αποκατάσταση-διάσωση των αλεστικών και άλλων μηχανισμών και πετάχτηκαν.