Το σημερινό κτίριο του ελαιοτριβείου χτίστηκε το 1903 από τον Σαραντή Σαραντινό. Πιθανόν να υπήρχε παλαιότερο ελαιοτριβείο, το οποίο να καταστράφηκε από το σεισμό του 1881. Το ελαιοτριβείο τότε ζωοκίνητο, απέκτησε κίνηση με μηχανή και νέο εξοπλισμό (ελαιόμυλο, πιεστήριο, αλευρόμυλο) το 1927, από τον γιό του Σαραντή, Δημήτριο. Υπήρξε το πρώτο μηχανοκίνητο ελαιοτριβείο στα Θυμιανά. Εκτός από ελαιόλαδο, παρήγαγε και λάδι από τους καρπούς της τερεβινθιάς (τσικουδιά στο τοπικό ιδίωμα). Σύμφωνα με τη μαρτυρία του κ. Σταματίου Σαραντινού (γιού του Δημητρίου) η γερμανική πετρελαιομηχανή με πυροκεφαλή, αγοράστηκε από τον πατέρα του το 1927, από τα ΚΕΡΑΜΕΙΑ ΧΙΟΥ, που χρησιμοποιήθηκε κατά την οικοδόμηση του εργοστασίου για τη μάλαξη τσιμεντοκονιάματος. Η κίνηση μεταδιδόταν από τη μηχανή μέσω ιμάντα σε έναν άξονα, από τον οποίο με ιμάντες γινόταν η μετάδοση της κίνησης στα μηχανήματα. Μηχανικό ήταν και το πιεστήριο (αργότερα ήταν υδραυλικά) με ειδικό σύστημα αυξομείωσης της ασκούμενης πίεσης. Για την έκθλειψη των καρπών της τερεβινθιάς, χρησιμοποιούνταν πριν την τοποθέτηση στις μυλόπετρες, ειδικό χειροκίνητο μηχάνημα για τη θραύση του καρπού πριν τη πολτοποίηση. Το ελαιοτριβείο λειτούργησε μέχρι το 1952, όταν ο Στ. Σαραντινός κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία.