Το 1989 ως το 1993 ο ΟΤΕ υλοποίησε ένα πολύ πρωτοποριακό και φιλόδοξο για τα δεδομένα του Ελληνικού Δημοσίου που είχε ως σκοπό την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε σταθμούς τηλεπικοινωνιών. Οι στόχοι του προγράμματος ήταν οι ακόλουθοι: i. H συμβολή του ΟΤΕ στη γενικότερη προσπάθεια διατήρησης και βελτίωσης της ποιότητας του περιβάλλοντος και περιορισμού της ρύπανσης απο τη χρήση ορυκτών υγρών καυσίμων. ii. Σταδιακή υποκατάσταση των ορυκτών καυσίμων απο ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ιδιαίτερα την αιολική ενέργεια η οποία αφθονεί στον νησιωτικό χώρο. iii. Η εξασφάλιση μις πρόσθετης πηγής ενέργειας για τους αναμεταδότες του, που ειναι εγκατεστημένοι σε δυσπρόσιτες περιοχές, οι οποίες έχουν συχνά προβλήματα ηλεκτροδότησης. Απο τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ο ΟΤΕ ξεκίνησε πρόγραμμα ανεμολογικών μετρήσεων και ως το τέλος του 1993 εγκατέστησε επτά (7) ανεμογεννήτριες ισχύος 60-110 kWp. Η συνολική εγκατεστημένη ισχύς ήταν περίπου 650 kWp. H χρηματοδότηση του αιολικού προγράμματος του ΟΤΕ έγινε στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Valoren. Στην θέση Προφήτης Ηλίας στην Κέα εγκαταστάθηκε το 1991 μια α/γ WINCON, δανέζικης κατασκευής, ισχύος 60kW. H α/γ αυτή λειτούργησε ως περίπου το 1998 με ικανοποιητική ενεργειακή παραγωγή κυρίως τα πρώτα χρόνια λειτουργία της. Η α/γ λειτούργησε διασυνδεδεμένη με το τοπικό ηλεκτρικό δίκτυο τροφοδοτώντας τους καταναλωτές του νησιού. Η ενεργειακή παραγωγή της, το 1994 ήταν 152.000 KWh. Ο κύριος μηχανισμός της ανεμογεννήτριας στηρίζονταν σε ένα μεταλλικό σωληνωτό πύργο διαμέτρου 2m και ύψους 22m γαλβανισμένο εν θερμώ. Υπήρχε μια μικρή πόρτα για επιθεώρηση και ρύθμιση των αλεξιπτώτων των πτερυγίων. Στη βάση μέσα στον πύργο υπήρχε ο κεντρικός ηλεκτρικός πίνακας και ο υπολογιστής ελέγχου της ανεμογεννήτριας. Η ανεμογεννήτρια ήταν οριζοντίου άξονα, με τρία πτερύγια απο πλαστικό υλικό σταθερού βήματος. Διέθετε δυο συστήματα μηχανικών φρένων, ένα στον άξονα υψηλής ροπής και ένα στον άξονα χαμηλής ροπής. Στον άξονα υψηλής ροπής υπήρχε δακτύλιος με ψύκτρες για απαγωγή ρευμάτων απο κεραυνικά πλήγματα. Τα πτερύγια διέθεταν στα άκρα τους, αλεξίπτωτα που ενεργοποιούνταν φυγοκεντρικά. Η αντιστάθμιση της γεννήτριας γινόταν με αυτόματο σύστημα ελέγχου ενώ υπήρχε ανεμόμετρο και ανεμοδείκτης. Μέσα στον σταθμό ΟΤΕ είχε εγκατασταθεί ηλεκτρονικός υπολογιστής (με λογισμικό UNIX) στον οποίο μεταφέρονταν τα δεδομένα απο τον υπολογιστή της ανεμογεννήτριας, απο τον οποίο υπήρχε η δυνατότητα για περισσότερους χειρισμούς στην ανεμογεννήτρια. Σε αυτό ήταν συνδεδεμένοι ένας μετεωρολογικός σταθμός (μέτρηση ταχύτητα και διεύθυνσης ανεμου, ατμοσφαιρική πίεση και θερμοκρασία) και η γραμμή τηλεχειρισμού απο τον τοπικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ. Στην Αθήνα υπήρχε αντίστοιχος ηλεκτρονικός υπολογιστής (με ειδκό λογισμικό σε λειτουργικό σύστημα DOS) ο οποίος μέσω modem συνδέονταν με τον υπολογιστή στον σταθμό του ΟΤΕ και να πραγματοποιούνται όλοι οι χειρισμοί εξ αποστάσεως, ενώ να μεταφέρονταν τα δεδομένα και αποθηκεύονταν για επεξεργασία. Για την α/γ αυτή έχουν πραγματοποιηθεί δύο δημοσιεύσεις στο 4ο Εθνικό Συνέδριο για τις Ήπιες Μορφές Ενέργειας που πραγματοποίηθηκε στη Ξάνθη στις 6-8 Οκτωβρίου 1992, οι οποίες και επισυνάπτονται. H ανεμογεννήτρια βρίσκεται εκτός λειτουργίας. Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί τον Μαϊο του 2022.