Ως συμβολή στον προβληματισμό, νομίζω πως δεν είναι χαρακτηρισμένο ως νεώτερο μνημείο, ακριβώς επειδή δεν εχει διακριβωθεί τεκμηριωμένα η ταυτότητα του αρχιτέκτονα. Πληροφοριακά, το γεωτεμάχιο εντάσσεται στον κηρυγμένο και οριοθετημένο, κατά τον πρώην Ν 3028/2002 και πλέον Ν4858/2021, αρχαιολογικό χώρο Καστρίτσας. Η κήρυξη αυτή προστατεύει με αδόμητη Ζώνη Α' τις αρχαιότητες (προϊστορικές, ελληνιστικές κλπ) στον ομώνυμο λόφο και τα όρια αυτής της ζώνης ταυτίζονται εν πολλοίς με το περίγραμμα του λόφου. Το υπόλοιπο της οριοθέτησης μεριμνά, πολύ συνοπτικά, για την προστασία του άμεσου περιβάλλοντος του λόφου, τυχόν αγνώστων ακόμη υπεδάφιων αρχαιοτήτων κλπ. Στην νέα προσβάσιμη από κάθε ενδιαφερόμενο εφαρμογή του Αρχαιολογικού Κτηματολογίου arxaiologikoktimatologio.gov.gr δεν υπάρχει καταχώρηση χαρακτηρισμού ειδική για το συγκεκριμένο κτίσμα (το ΑΚ δεν είναι πλήρως ενημερωμένο και συμπληρώνεται διαρκώς). Σε όποια περίπτωση, για το θέμα θα μπορούσε να ερωτηθεί η αρμόδια Διεύθυνση Νεωτέρων Μνημείων Ηπείρου, Δυτικής Μακεδονίας και Β. Ιονίων Νήσων.
Από κα Ελένη Κοτζάμπο, Πηγή : ΑΜΕ Αρχιτεκτονική Μοντερνισμός Ελλάδα / AMG Architecture Modernism Greece

Η καλλιέργεια λυκίσκου είχε ξεκινήσει σε πειραματικό στάδιο στα Γιάννενα, λίγα χρόνια πριν την έλευση της ζυθοποιίας Φιξ, εν έτει 1954. Το… πείραμα έγινε στις εκτάσεις του γεωργικού σταθμού στον Κατσικά. Όπως αναφέρεται σε κείμενο που δημοσιεύτηκε στην «Ηπειρωτική Εστία» το 1958 με την υπογραφή του γεωπόνου Νικόλαου Ζυγούρη, καλλιεργήθηκε μια συγκεκριμένη ποικιλία λυκίσκου, η οποία ευδοκίμησε. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά, με τον Ζυγούρη, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που ίδρυσε τη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων. «Η διάδοσις της καλλιέργειας του λυκίσκου, όστις ενταύθα απεδείχθη αποδοτικώτερος και μεγαλυτέρας αξίας του εκ του εξωτερικού εισαγομένου και του οποίου, ως γνωστόν, γίνεται μεγάλη χρήσις εις την ζυθοποιίαν, θέλει αποβή λίαν επωφελής εις την εγχώριον παραγωγήν και, όταν καλλιεργήται εις αρκετήν ποσότητα ώστε να επαρκή διά τάς ανάγκας της εγχωρίου ζυθοποιίας, θα εξοικονομήται σημαντική ποσότης συναλλάγματος» επισημαίνεται στο κείμενο του Ζυγούρη.
Λίγα χρόνια αργότερα, ήρθε η επένδυση της ζυθοποιίας Φιξ, ενώ παράλληλα το υπουργείο Γεωργίας προχώρησε και σε ένα πρόγραμμα διάδοσης της καλλιέργειας του λυκίσκου.
Με την κατάρρευση όμως της ζυθοποιίας Φιξ κατά τη μεταπολίτευση, μπήκε ένα τέλος σε αυτήν την καλλιέργεια. Λόγω χρεών των ιδιοκτητών, το ξηραντήριο Φιξ και οι εκτάσεις πέρασαν στην κατοχή της Εθνικής Τράπεζας. Και ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν το εργοστάσιο ερημώθηκε…
Πηγή : Όταν καλλιεργούσαν λυκίσκο