Το 1900 χτίστηκε στο Καμπούδι η καινούργια μηχανή (ελαιοτριβείο), με πρωτοβουλία της Δημογεροντίας και με οικονομική συνεισφορά των κατοίκων της Αγιάσου. Διέθετε έξι  πιεστήρια και αποθήκες ελιάς. Λειτουργούσε όμως με πέντε πιεστήρια, επειδή το έκτο ήταν πάντα χαλασμένο. Το 1929 πέρασε στην ιδιοκτησία του Δήμου Αγιάσου. Γύρω στα 1973 ανακαινίστηκε και ηλεκτροδοτήθηκε. Από το 1990 δεν λειτουργεί. 

Το ελαιοτριβείο είναι ένα τεράστιο κτιριακό συγκρότημα που περικλείεται από ψηλό μαντρότοιχο. Αποτελείται από το κυρίως κτίριο του ελαιοτριβείου και από βοηθητικά κτίρια, όπου αποθηκευόταν ο ελαιόκαρπος (Μπατές). Το κυρίως κτίριο στεγάζεται με δίρριχτη κεραμοσκεπή με βυζαντινά κεραμίδια. Στη βορειοανατολική γωνία υψώνεται η κυλινδρική κτισμένη με οπτόπλινθους καμινάδα. Το βοηθητικά κτίρια είναι είτε λιθόκτιστα, είτε μεικτής κατασκευής (λίθοι, συμπαγή τούβλα, ξύλινα στοιχεία) και στεγάζονται με δίρριχτες κεραμοσκεπές με βυζαντινά κεραμίδια.

Στο εσωτερικό σώζεται ο ατμολέβητας και η ατμομηχανή του 1900, κατασκευής του Πειραιώτικου μηχανουργείου Τζων Μακ Δούαλ και Βάρβουρ.