Ο Παναγιώτης Σαπουναδέλλης γεννήθηκε στην Αγιάσο το 1860. Ήταν κάτοχος μεγάλης κτηματικής περιουσίας και οι εμπορικές του δραστηριότητες δεν περιορίζονταν μόνο στο χωριό του αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Μάλιστα του είχαν "κολλήσει" το προσωνύμιο "τοκιστής" επειδή δάνειζε χρήματα. Έχτισε το ελαιοτριβείο το 1900. Τα μηχανήματα αγοράστηκαν από μηχανουργείο του Πειραιά και μεταφέρθηκαν από το Ντιπί στην Αγιάσο χωρίς μεγάλες δυσκολίες, αφού είχε κατασκευαστεί αμαξιτός δρόμος. Κράτησε τη διαχείρηση του εργοστασίου για όλη του τη ζωή, όμως το 1905 το δώρησε στο Νοσοκομείο Αγιάσου, αν και είχε κατιόντες συγγενείς. Αυτό ήταν μια στρατηγική εκ μέρους του, επειδή λόγω πρακτικών του οι ελαιοπαραγωγοί είχαν εγκαταλείψει ως πελατεία την επιχείρησή του. Το 1928 η ιδιοκτησία του ελαιοτριβείου περιήλθε δικαστικώς στο Νοσοκομείο Αγιάσου και το 1931 αναγορεύτηκε "Μέγας Ευεργέτης" και η προτομή του φιλοτεχνημένη από τον γλύπτη Ι. Χατζηδιάκο, τοποθετήθηκε επί του ελαιοτριβείου.