Το 1924 η Ομόρρυθμος Εταιρεία «Μαυρουκάκης-Μπούσουλας» υπέγραψε μια σύμβαση με Κοινοτάρχη γιατρό Σπύρο Δ. Μιχόπουλο διάρκειας 30 ετών για τον ηλεκτροφωτισμό της τότε κοινότητας των Μεγάρων, Το εργοστάσιο της εταιρείας παραγωγής ρεύματος η «ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ» είχε τρεις μηχανές πετρελαιομηχανές ολικής ισχύος 300 ίππων. Το δίκτυο είχε μήκος 18 χιλιομέτρων και το ρεύμα ήταν 220 βολτ συνεχές. Το 1936 φώτιζαν τους δρόμους των Μεγάρων 360 λάμπες με συνολική ισχύς τους 24 κιλοβάτ. Η τιμή του ρεύματος ήταν εννέα δραχμές η κιλοβατώρα .Μετά τη λειτουργία του εργοστασίου της Ηλεκτρικής, άρχισαν να ιδρύονται διάφορες μικροβιομηχανίες, όπως πριονιστήρια, μηχανουργεία και ένα εργοστάσιο παραγωγής πάγου με παράρτημα παρασκευής αεριούχων ποτών της εταιρείας «Περαγάλος-Μαυρουκάκης-Κρητικός». Επίσης λειτουργούσαν και αλευρόμυλοι.Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, η ΔΕΗ αγόρασε το εργοστάσιο της «ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ» και μονιμοποίησε το προσωπικό, όπως προβλεπόταν στη σύμβαση εξαγοράς. Το εργοστάσιο ήταν δυτικά της πλατείας Ηρώων στη γωνία των οδών Σωτ. Δρίτσα και Γ. Σχινά . Σήμερα στη θέση του υπάρχει το δημοτικό πάρκινγκ. Το σύνολο των εργαζομένων στην «Ηλεκτρική» ήταν Μεγαρίτες. Όμως το 1924 δεν υπήρχαν στα Μέγαρα επιστήμονες του Πολυτεχνείου ηλεκτρολόγοι, ούτε ειδικευμένοι τεχνίτες, αφού δεν υπήρχε μέχρι τότε ηλεκτρικό ρεύμα. Έτσι, υπεύθυνοι επιστήμονες της Ηλεκτρικής ήσαν ένας Κωστελέτος από την Κέρκυρα κι ένας Κόκκινος από την Αθήνα και οι δύο απόφοιτοι του Ε.Μ.Π. Αρχιτεχνίτης, ήταν ο μαστρο-Νίκος, που έγινε και δάσκαλος όλων των Μεγαριτών εργαζομένων στην Ηλεκτρική.