Ο Βασίλης Μαραγκόπουλος γεννήθηκε το 1875 στα Βραχνέικα. Ήταν πέμπτο παιδί φτωχής οικογένειας και ξεκίνησε ως γυρολόγος, πουλώντας κουβαρίστρες και ψιλικά, για να αποκτήσει αργότερα ένα καροτσάκι, πουλώντας επιπρόσθετα "ντρίλια και τσιτάκια" (φθηνά υφάσματα). Στη συνέχεια βρήκε μόνιμο στέκι στην οδό Αγίου Αδρέα και Πατρέως, 

Η αρχή της βιομηχανικής του ανόδου έγινε το 1912, όταν αγόρασε υφάσματα που ήταν μέσα σε ένα βυθισμένο πλοίο, αλλά σε καλή κατάσταση λόγω που ήταν τυλιγμένα σε πισσόχαρτο. Το 1919, ίδρυσε εργαστήριο με χειροκίνητες καλτσομηχανές στα Βραχνέικα κι έπειτα στην Πάτρα, το 1920. Αργότερα αγόρασε το στριπτήριο του Πέτρου Μπότσου. Το 1927, ίδρυσε την Ανώνυμο Εταιρεία Εμποροβιομηχανικών Επιχειρήσεων Β. Μαραγκόπουλου και το εργοστάσιο φανελοποιίας και πλεκτικής στην οδό Μαιζώνος, τις οποίες επέκτεινε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 30 σε ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο, με τη δημιουργία σύγχρονου κλωστηρίου βάμβακος, ενώ διατηρούσε μεγάλο εμπορικό κατάστημα επί της οδού Αγίου Ανδρέου και Βότση. Η έκταση του εργοστασίου ήταν 6.404 τ.μ. 

Το κτιριακό συγκρότημα οριοθετείται από τις οδούς Κορίνθου, Σωσιπάτρου, Μαιζώνος και Σμύρνης, απέναντι από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Αγίου Ανδρέα. Η πρώτη ύλη του εργοστασίου ήταν το βαμβάκι, εγχώριο και εισαγωγής καθώς και το μαλλί. Το εργοστάσιο αποτελούταν από το βαμβακοκλωστήριο με 14.200 ατράκτους, το εριοκλωστήριο με 1600 ατράκτους και το φανελοποιείο με 125 φανελλομηχανές. Τα προϊόντα του εργοστασίουήταν νήματα βαμβακερά και μάλλινα, φανέλλες βαμβακερές και μάλλινες, φανέλλες μαλλινοβαμβακερές. Τα προϊόντα του εργοστασίου καταναλώνονταν κυρίως στην εσωτερική αγορά, αλλά στέλνονταν και στο εξωτερικό.

Μετά το θάνατο του Β. Μαραγκόπουλου το 1944, ανέλαβε την επιχείρηση ο γιος του Γεώργιος, που το 1957 επέκτεινε τις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Το 1964, ίδρυσε νέα κλωστήρια στην περιοχή "Κόκκινος Μύλος" της Πάτρας, σε οικόπεδο που αγόρασε το προηγούμενο έτος. Στα τέλη της δεκαετίας του '70, μετά το θάνατο του Γ. Μαραγκόπουλου, η εταιρεία άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα (παλιά μηχανήματα, υψηλό παθητικό κ.α.), με αποτέλεσμα να διακόψει τη λειτουργία του τον Ιούλιο του 1980 και να απολυθούν 85 εργατοϋπάλληλοι. 

Τα κτίρια του εργοστασίου διακρίνονται σε δυο φάσεις, της δεκαετίας του '20 από οπλισμένο σκυρόδεμα με συνεχόμενες δίρριχτες κεραμοσκεπέςεπί της οδού Μαιζώνος (ο σχεδιασμός αποδίδεται στον Αρμενικής καταγωγής αρχιτέκτονα Ναζαρέτ Νουρμπάρ) και της δεκαετίας του '30 επίσης από οπλισμένο σκυρόδεμα με χαρακτηριστικά BAUHAUS επί των οδών Κορίνθου και Σωσιπάτρου.