Το 1893 εγκαινιάστηκε επίσημα το τραμ της Θεσσαλονίκης. Την πρωτοβουλία για την κατασκευή και λειτουργία του τραμ είχε ο Αχμέτ Χαμντί Μπέης, γαιοκτήμονας και επιχειρηματίας, που διετέλεσε και δήμαρχος της πόλης για περισσότερα από 10 χρόνια. Αρχικά, υπήρχε η κύρια γραμμή του τραμ 5,5 χιλιομέτρων και άλλες δυο διακλαδώσεις. Το 1895 το τραμ έφτασε μέχρι και το Ντεπώ κι εκεί δίπλα μεταφέρθηκαν οι εγκαταστάσεις, η αποθήκη των οχημάτων και τα γραφεία της εταιρείας, που σχεδιάστηκαν από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Πιέτρο Αρριγκόνι. Η ονομασία της περιοχής Ντεπώ (depot= αποθήκη), δόθηκε εκείνο το διάστημα λόγω του συγκεκριμένου έργου. Ήταν το 1925 όταν ο εργολάβος Δαβίδ Ουζιέλ, με τη βοήθεια των σχεδίων του αρχιτέκτονα Ζακ Μοσέ, χτίζει τη συνοικία. Ο Ουζιέλ ήταν ένας από τους βασικούς μετόχους της Εταιρείας Τροχιοδρόμων Θεσσαλονίκης (τραμ). Η αποθήκη οχημάτων του τραμ, βρισκόταν στο ακριβώς επόμενο τετράγωνο. Φημολογείται λοιπόν, ότι η συνοικία προοριζόταν αρχικά ως στέγαση για τους υπαλλήλους της εταιρείας. Εν τέλει, δεν έμειναν ποτέ, τ’ αρχοντικά πουλήθηκαν σε ιδιώτες και κατοικήθηκαν κυρίως από Εβραίους υπηκόους. Η συνοικία Ουζιέλ αποτελείται από 28 μονοκατοικίες πανομοιότυπης αρχιτεκτονικής, που είναι χτισμένες σε γκρουπ των τεσσάρων. Η κάθε μία έχει έκταση 85-90 τετραγωνικά και διαθέτει υπερυψωμένο υπόγειο και υπερυψωμένο ισόγειο. Χαρακτηριστικό των κτιρίων αποτελούν τα ξύλινα κουφώματα, τα ξύλινα φουρούσια και τα διακοσμητικά κάτω από την κεραμοσκεπή αλλά και γύρω από τα κουφώματα. Ψηλοτάβανα δωμάτια, μεγάλα ξύλινα παραθυρόφυλλα και αυλές γεμάτες δένδρα και λουλούδια. Από το 1984 έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος οικισμός. Η πλειονότητα των σπιτιών κατοικείται και οι σημερινοί ιδιοκτήτες τα διατηρούν σε άριστη κατάσταση, προσπαθώντας να κρατήσουν το χαρακτήρα τους παρά τις νέες παρεμβάσεις. Υπάρχουν δυστυχώς και μερικά ακατοίκητα, αφημένα στη φθορά του χρόνου.
Πηγή: Μια βόλτα για να θυμάσαι: Εξερευνώντας τη συνοικία Ουζιέλ και στο Ντεπό