Μεταλλείο Αντιμονίου στην Κέραμο της Χίου, βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού και η οργανωμένη λειτουργία του αρχίζει το 1897  όταν η Γαλλική εταιρεία  Societe Anonyme de mines de Keramos (Ανώνυμος Εταιρεία Μετάλλων Κεράμου)  ιδρύει στο σημείο αυτό εταιρεία με σκοπό την εξόρυξη αντιμονίου που υπάρχει σε πλούσια κοιτάσματα στο υπέδαφος. Κατασκευάζει διοικητήριο (γραφείο διευθυντή, χημείο και λογιστήριο), μηχανουργείο και ξυλουργείο, κτίριο διαμονής μηχανικών/υπαλλήλων, πλήθος αποθηκών, οικία αρχιμηχανικού, δεξαμενές πλύσης, μικρό δίκτυο με σιδηροτροχιές και βαγονέτα, και πλήθος άλλων εγκαταστάσεων απαραίτητων για την λειτουργία του ορυχείου, όλα στην περιοχή γύρω από το χωριό Κέραμος , (απ’ όπου και αντλεί εργατικό προσωπικό) μέσα στις πυκνές δασωμένες πλαγιές. Ακόμα κατασκευάζει στην παραλιακή τοποθεσία Αγιάσματα 6 χλμ. Βορειότερα σκάλα φόρτωσης του μεταλλεύματος σε πλοία και καΐκια, πλήθος αποθηκών, γραφείο διακίνησης, καθώς και πολυτελή έπαυλη για τον εκάστοτε διοικητή της επιχείρησης. Η εξόρυξη συνεχίζεται αδιάλειπτα ως το 1910 οπότε και τερματίζεται η λειτουργία του, λόγω πτώσης των διεθνών τιμών. Ακολουθούν διάφορες προσπάθειες εκμετάλλευσης και το 1940 εκδηλώνει ενδιαφέρον για τη συστηματική  εκμετάλλευση ο όμιλος Μποδοσάκη ο οποίος μετά τις απαραίτητες ενέργειες, θέτει και πάλι σε λειτουργία το ορυχείο το 1947, συντηρεί τις εγκαταστάσεις και κατασκευάζει νέες, όπως εγκαταστάσεις εμπλουτισμού, σταθμό ηλεκτροπαραγωγής κλπ. Εξορύσσει μετάλλευμα ως το 1955 οπότε και σταματά την λειτουργία του.  Ακολουθούν περιοδικές εκμεταλλεύσεις ως τη δεκαετία του 70 και ο χώρος εγκαταλείπεται οριστικά. 

Οι Εγκαταστάσεις των Αγιασμάτων περιλαμβάνουν τη σκάλα φόρτωσης, την περίοδο της Γαλλικής Εταιρείας ξύλινη και την περίοδο του ομίλου Μποδοσάκη τσιμεντένια, που σήμερα έχει καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Σώζεται στα Αγιάσματα το κτίριο των αποθηκών, το οποίο αφού επισκευάστηκε, σήμερα στεγάζει κατάστημα εστίασης. Σε έναν χαμηλό λόφο επάνω από την παραλία, βρισκόταν η έπαυλη του εκάστοτε διευθυντή. Ήταν ένα εντυπωσιακό μεγάλο κτίριο, αποτελούμενο από ισόγειο και όροφο. Ήταν χτισμένο με τον τοπικό γκρίζο λίθο, με παρεμβολή σειρών οπτόπλινθων (τούβλων), ενώ ιδιαίτερο χαρακτηρα του προσέδιδαν οι λευκοί ορθογώνιοι γωνιόλιθοι. Τα ανοίγματα του ορόφου, περιβάλλονταν από πλαίσια φτιαγμένα από τούβλα, τα οποία ήταν πιθανόν επιχρισμένα. Η κεντρική είσοδος τονιζόταν από οδοντωτής μορφής πλαίσιο. Σε όλες τις πλευρές, αετώματα επέστεφαν το κτίριο. Η διαρρύθμιση των χώρων του ορόφου, κατά το Ιταλικό πρότυπο, με κεντρικό διάδρομο και δωμάτια δεξιά και αριστερά. Δυο δωμάτια στην στη βόρεια πλευρά, ενώ η τραπεζαρία και η κουζίνα στη νότια. Το λουτρό βρισκόταν σε πρόσθετο κτίσμα στη νότια πλευρά, στο τέλος του διαδρόμου. Εκτός από το βεραντάκι της εισόδου (δυτική πλευρά), υπήρχε ακόμα μια βεράντα στη νότια πλευρά. Αντίστοιχη διαρρύθμιση είχαν και οι χώροι του ισογείου.