Ο Μικέλης (1924, σ.42) στην έκθεσή του το Νοέμβριο του 1923, αναφέρει πως το Εριουργείο που λειτουργεί και ως Στριπτήριο, Λευκαντήριο και Βαφείο, θα είναι (στην καταγραφή του το εργοστάσιο ήταν υπό εγκατάσταση-ιδρύθηκε το 1921) ηλεκτροκίνητο –άρα είναι το πρώτο εργοστάσιο που δεν χρησιμοποιεί την υδροκίνηση και δεν γειτνιάζει στον ποταμό Αράπισσα- ενώ το μηχάνημα του ατμολέβητα μέγιστης δύναμης 350 ίππων είναι από τη Γερμανία.

Η εταιρεία Λαναρά-Γκούτα & Σια ήταν εγκατεστημένη στην τοποθεσία Μαντρί και παρήγαγε καλτσόνημα, κορδονέτα, βαμβακερά και μάλλινα υφάσματα. Διαλύθηκε το 1941 όταν τη διαδέχθηκε η «Βέτλανς Νάουσα»  ενώ το 1961 δίπλα στις παλιές εγκαταστάσεις δημιουργήθηκε νέο κτίριο από μπετόν αρμέ. Λειτούργησε μέχρι το 1990. Ο  Αλέξανδρος Οικονόμου στο άρθρο του «Βιομηχανική Ακμή»,  προσθέτει πως το εργοστάσιο κινούνταν με ηλεκτρική ενέργεια που παρήγαγε τουρμπίνα εγκατεστημένη στο εργοστάσιο Γκούτα-Καράτζια και μέσω υποσταθμού έδινε κίνηση στους ηλεκτροκινητήρες του εργοστασίου. Απασχολούσε δε 130 εργάτες και 10 υπαλλήλους, κατεργαζόταν ημερησίως 55-60 πακέτα βαμβακερά νήματα και 60-70 κιλά έρια και παρήγαγε 130 κιλά καλτσόνημα, 50 κιλά κορδονέτα, 400 μέτρα βαμβακερά υφάσματα και 70 μέτρα μάλλινα.