Το στρατιωτικό αρτοποιείο της Αθήνας, λειτούργησε την περίοδο 1890-1935, σε κτίσματα με κλιβάνους, που προσκολλήθηκαν στο Φετιχιέ τζαμί, το οποίο μετατράπηκε σε αλευραποθήκη. Το Φετιχιέ τζαμί («Τζαμί του Πορθητή»), είχε οικοδομηθεί σε λείψανα τρίκλιτης μεσοβυζαντινής βασιλικής, στο β΄ μισό του 17ου αι., στο βόρειο άκρο της άλλοτε Ρωμαϊκής Αγοράς. Επί Τουρκοκρατίας ήταν κοινώς γνωστό ως "το τζαμί του Σταροπάζαρου", λόγω της θέσης του μέσα στο παζάρι των σιτηρών στο χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς. Μετά την απελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους, το Τζαμί γνώρισε διάφορες χρήσεις, όπως στρατιωτική φυλακή του φρουραρχείου της πόλης, στρατώνας, ενώ το 1824 λειτούργησε ως σχολείο της αλληλοδιδακτικής μεθόδου. Η τελευταία του χρήση, αυτή του στρατιωτικού αρτοποιείου που ήταν και η μακροβιότερη από τις μεταγενέστερες, διατηρήθηκε έως και το 1935, οπότε και απελευθερώθηκε από τα προσκτίσματα του αρτοποιείου. Από το 1950 το Φετιχιέ Τζαμί λειτουργούσε ως αποθήκη των αρχαιολογικών ευρημάτων των ανασκαφών νοτίως της Ακροπόλεως.

Σήμερα το μνημείο έχει αποκατασταθεί και χρησιμοποιείται για πολιτιστικούς σκοπούς.