Το καμίνι του Κωνσταντίνου Γιαμού ιδρύθηκε πιθανόν στα τέλη του 19ου αιώνα, σε ιδιόκτητη παραθαλάσσια έκταση στην περιοχή "Κεραμαρειά" και περιελάμβανε δυο κλιβάνους (μετά την ίδρυση των Κεραμείων, η περιοχή έλαβε το όνομα του εργοστασίου, ενώ η ονομασία Κεραμαρειά περιορίστηκε γύρω από το ναό της Παναγίας Κεραμαριώτισσας) .  Εργαζόταν μαζί με τη σύζυγό του, Πλουμή Καρδίζη, ενώ αργότερα, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 20, ανέλαβε την επιχείρηση ο γιός του Παναγιώτης. Κατασκεύζε συμπαγείς οπτόπλινθους (ψημένα τούβλα) και κεραμίδες εγχωρίου τύπου, αλλά και τύπου Μασσαλίας.  Το 1925 ιδρύθηκαν τα "Κεραμεία Χίου" και στον Γιαμό δόθηκαν ως αντάλαγμα 300 μετοχές για την ιδιοκτησία του, ενώ ο γιος του Παναγιώτης εργάστηκε στην ανοικοδόμηση του εργοστασίου ( Υπήρχε συμφωνία μεταξύ Μιχάλων και Γιαμού να εργάζονται τα παιδιά του στα Κεραμεία). Το 1925 ο Παναγιώτης σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια συμπλοκής μεθυσμένων θαμώνων καφενείου του χωριού Θυμιανά (όπου ανήκει διοικητικά η περιοχή), προσπαθώντας να τους χωρίσει. Μετά το θάνατο του Παναγιώτη, ο δεύτερος γιος του Κωνσταντίνου Δημήτριος, ανέλαβε τη λειτουργια της καντίνας των Κεραμείων που του παραχωρήθηκε από τους Μίχαλους. Ο Κωνσταντίνος Γιαμός απεβίωσε τη δεκαετία του 30 (χρονολογία διαθήκης 1932). Σώζεται μια πρέσα για κεραμίδες Γαλλικού τύπου του Κωνσταντίνου Γιαμού, στο Λαογραφικό Μουσείο Καλλιμασιάς.