Το Μηχανοποιειο Κοντογιάννη και η πρώτη ελληνική νάρκη. Ο Στυλιανός Κοντογιάννης γεννήθηκε στην Αίγυπτο στο ΜΠΕΝΙ ΣΟΥΕΦ από γονείς μετανάστες βαμβακοπαραγωγούς και φοίτησε στο ελληνικό σχολείο της ομογένειας της ΜΑΝΣΟΥΡΑΣ. Έρχεται στην Ελλάδα το 1910 και εγκαθίσταται στον Πειραιά το 1910 και τα πρώτα χρόνια εργάζεται στην εταιρία λιπασμάτων Κανελλοπούλου. Το 1919 ξεκινά τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες με ένα μικρό ιδιόκτητο μηχανουργείο με ένα τόρνο και χειριστή τον ίδιο. Το 1921 αγοράζει ένα οικόπεδο στην οδό Μεθώνης 34 στην Αγία Σοφία Πειραιώς στο οποίο οικοδομεί το εργοστάσιό του: ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΕΕΙΟΝ –ΝΑΥΠΗΓΕΙΟΝ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΙΣΙΔ. ΚΟΝΤΟΓΙΆΝΝΗ. Οι δραστηριότητες του εργοστασίου στρέφονται κυρίως στην κατασκευή πρωτότυπων μηχανών οινοποιίας, ελαιουργίας, παγοποιίας, οδοποιίας, μηχανές κονσερβοποιίας (ΦΙΞ –ΚΥΚΝΟΣ) και πληθώρα κατασκευών υδραυλικής και οικιακής χρήσης. Από τις αρχές του 1930 το Πολεμικό Ναυτικό αναζητούσε τον τρόπο να κατασκευάσει νάρκες θαλάσσης. Η ελληνική νάρκη θαλάσσης σχεδιάστηκε το 1932 από τον Ανθυποπλοίαρχο Μοραΐτη, προερχόμενο εξ Υπαξιωματικών και υπηρετούντα στην Εφορία Υφάλων Οπλων, και το 1933 η νάρκη Μ, από το όνομα Μοραΐτη, γίνεται πραγματικότητα στο εργοστάσιο του Στυλιανού Κοντογιάννη. Τον Νοέμβριο του 1936 έχουμε ήδη την παραγωγή 60 ναρκών τύπου Μ. Στη συνέχεια με ελαφρές τροποποιήσεις και με μεγαλύτερη γόμωση με την ονομασία ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ κατασκευάζονται 180 ακόμα νάρκες για τις ανάγκες του Βασιλικού Ναυτικού. Οι νάρκες Μ χρησιμοποιήθηκαν στη συγκρότηση του ναρκοπεδίου Αιγίνης –Φλεβών και ποντίσθηκαν στην πλησιέστερη προς τον Τούρλο Αιγίνης περιοχή. Το γερμανικό υποβρύχιο U-133 που βυθίστηκε την 14/3/1942 στα ανοικτά της Αίγινας είχε προσκρούσει σε ελληνική νάρκη. Με την παραγωγή των ναρκών το Μηχανουργείο του Κοντογιάννη αναδεικνύεται ως η μεγαλύτερη βιομηχανική μονάδα των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής και δέχεται τις επισκέψεις και τις βραβεύσεις πολλών επισήμων Ελλήνων και ξένων. Με την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα τα εργοστάσια επιτάσσονται από το γερμανικό στρατό. Ο ίδιος δεν το εγκαταλείπει. Μετά την απελευθέρωση και τον εμφύλιο η οικονομία δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Τα εργοστάσια δεν έλαβαν καμία ενίσχυση από το σχέδιο Μάρσαλ. Το μηχανοποιείο του Στυλιανού Ισιδώρου Κοντογιάννη συντηρείται ωστόσο με ελάχιστα έργα, κατασκευές δεξαμενών νέας τεχνολογίας από τον υιό και τεχνικό διευθυντή Νικόλαο Κοντογιάννη στον Βόλο και στο Πέραμα, από το 1950 έως το 1958. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το εργοστάσιο βρίσκεται χωρίς αντοχές και στρέφεται στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου οι εργαζόμενοι να μην χάσουν δεδουλευμένα και αφετέρου ως μια ύστατη προσπάθεια διάσωσης των όσων είχαν αποκτηθεί. Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος δια του αρμοδίου εισηγητού βιομηχανικών δανείων χαρακτηρίζει την μονάδα Κοντογιάννη ασύμφορη για την εθνική βιομηχανία και ακολούθησε η κατάσχεση του. Σήμερα το κτήριο φιλοξενεί γνωστή εταιρεία ζαχαροπλαστικης