Οι Αφοί Λιανόπουλοι, με καταγωγή από το Φιλώτι, ήταν ο Εμμανουήλ (Μάνος) (1920-2008) και ο Ηλίας (Λιάκος) (1923-2014). Ηταν γιοι του ρέκτη εμπόρου Βασίλειου Λιανόπουλου, με μικρά καταστήματα στο Χαλκί και στη Χώρα. Αγαπημένη οικογένεια οι Λιανόπουλοι, σχεδόν όλο τον προηγούμενο αιώνα (αλλά και στις αρχές του παρόντος), δραστηριοποιούνται στα εμπορικά πράγματα της Νάξου, της Αθήνας και του Πειραιά. Το εργοστάσιο βρισκόταν στο βορεινό μέρος της Χώρας, απέναντι στα «Παλάτια» και πίσω από τον καθολικό ναό του Αγ. Αντωνίου του Αββά, στην περιοχή της Γκρόττας. Σήμερα είναι δυο πολυκατοικίες χτισμένες στη θέση του. Το οίκημα παλιότερα ήταν αρχοντικό των Δαμιράληδων (ο Μιχαήλ Ν. Δαμιράλης, ήταν ο μεταφραστής στην ελληνική γλώσσα του Σαίξπηρ). Το κτίριο αγόρασαν οι Λιανόπουλοι το 1945 από το γιατρό Δαμιράλη. Οι Λιανόπουλοι είχαν το μισό σπίτι ιδιοκατοίκηση και στο άλλο μισό συστεγάζονταν η επιχείρησή τους η οποία δραστηριοποιήθηκε ως το 1953. Συνεταιρίστηκαν με τον Χρήστο Κανελλόπουλο ιδρύοντας το «Εργοστάσιο Τοματοπολτού – Κονσερβοποιίας» (ετοιμάζεται άλλο Απογραφικό Δελτίο για αυτό). Υστερα, το 1958 και μετά από αρκετά δυσλειτουργικά προβλήματα αποχώρησαν από την εταιρεία. Κατόπιν γνωστοποιούν στον Τύπο της εποχής με συνεχείς ανακοινώσεις την επαναλειτουργία της Σαπωνοποιίας η οποία όμως ήταν βραχύβια.