Στην περιοχή νοτιοδυτικά του Μέγα Λιμνιώνα δίπλα στην θάλασσα βρίσκονται οι εγκαταστάσεις των άλλοτε ακμαίων Κεραμείων της Χίου, ιδιοκτησίας Μίχαλου. Το Εργοστάσιο που παρήγαγε τούβλα και κεραμίδια  από το 1925 έως το 1988. Από την εποχή ανέγερσης των Κεραμείων, λόγω της ανυπαρξίας οδικού δικτύου, κατασκευάστηκε λιμενική εγκατάσταση από οπλισμένο σκυρόδεμα, ο "μόλος" όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι. Μέσω αυτού, γινόταν η επικοινωνία με τα γραφεία της εταιρείας στην πόλη της Χίου, η διάθεση των προϊόντων τόσο προς τη πόλη της Χίου και άλλα λιμάνια (γειτονικά νησιά, Δωδεκάνησα, Καβάλα κ.α), η τροφοδοσία με καύσιμα, αρχικά άνθρακα και αργότερα πετρέλαιο. Επειδή η ακτή των Κεραμείων είναι εκτεθειμένη στους νοτίους ανέμους, σε περιπτώσεις θαλασσοταραχής που τα πλοία δεν μπορούσαν να δέσουν στο μόλο, έδεναν στα ανοιχτά και η φόρτωση γινόταν με βάρκες, οι οποίες φυλάσσονταν τον υπόλοιπο χρόνο στον ταρσανά του εργοστασίου. Το μόλο με το εργοστάσιο συνέδεε το δίκτυο των γραμμών τύπου Decauville, για να διευκολύνεται η φόρτωση στα πλοία. Μεταπολεμικά, η κατασκευή οδού από το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη Στενακούσων μέχρι το εργοστάσιο, με έξοδα της επιχείρισης, είχε ως αποτέλεσμα την ελάττωση της χρήσης της εγκατάστασης. Εγκαταλείφθηκε με το κλείσιμο του εργοστασιου.