Το εργοστάσιο "ΚΕΡΑΜΕΙΑ ΧΙΟΥ Α.Ε" των αδελφών Μιχάλου, κατασκευάστηκε το 1925, σε σχέδια των Γερμανών πολιτικών μηχανικών Dresden, Peretti και Funk. Σκοπός ήταν η βιομηχανική παραγωγή συμπαγών και διάτρητων τούβλων, επίσης Γαλλικού τύπου κεραμίδων και κορυφοκεράμων, αφού η άργιλος της περιοχής είναι άριστης ποιότητας. Η λειτουργία του εργστασίου σταμάτησε το 1988, λόγω της γενικότερης αποβιομηχάνισης που παρατηρήθηκε την εποχή εκείνη στη χώρα, λανθασμένες επιλογές διοικήσεων (όπως η αγορά των μεταχειρισμένων πρεσσών από τη Λάρισα), η οικονομική στήριξη που παρείχε τράπεζα στον ανταγωνιστή στη Χίο ΒΙΟΚΕΧ και η σύγκρουση μεταξύ κυβερνητικών παραγόντων και της ιδιοκτησίας. 

Τα κτίρια είναι χωρισμένα σε δυο διακριτές ομάδες, τον καθεαυτό χώρο του εργοστασίου, στο χαμηλό πλάτωμα πλησίον του χώρου εξαγωγής του χώματος και στο μόλο και τα κτίρια διαμονής, διοίκησης και εστίσης, αμέσως μετά την είσοδο του χώρου, εκατέρωθεν του δρόμου που οδηγεί στον εργοστασιακό χώρο. Το διοικητήριο, βρίσκεται αριστερά, ακριβώς πάνω από την ακτή, μεταξύ του οικίματος του Τελωνοσταθμάρχη και της καντίνας που η λειτουργία είχε παραχωρηθεί στον Δημήτριο Γιαμό, γιο του πρώτου πλινθοποιού στο χώρο, Κωνσταντίνου Γιαμού. Αργότερα, ίσως τη δεκαετία του 30, προστέθηκε στα βορειανατολικά του η οικία του επιστάτη. 

Το διοικητήριο είναι ένα ορθογώνιο σε κάτοψη κτίριο, με δίρριχτη κεραμοσκεπή. Δεν έχει διακοσμητικα στοιχεία όπως συνέβαινε σε παλαιότερα αντίστοιχης χρήσης κτίρια, αλλά είναι απλό, στο πνεύμα της λειτουργικότητας που χαρακτηρίζει όλο το συγκρότημα. Οι όψεις του είναι συμμετρικές, στο κέντρο των στενών πλευρών ανοίγονταν από δυο παράθυρα και στο κέντρο μια πόρτα, ενώ στις μακριές πλευρές, τα ανοίγματα ήταν πέντε. Τα τόξα των ανοιγμάτων ήταν ελλειπτικά, κατασκευασμένα με συμπαγή τούβλα, με εκείνα των παραθύρων να βρίσκονται σε ψηλότερη από των θυρών στάθμη. Στη βάση των αετωματικών απολήξεων-στο κέντρο των οποίων ανοιγόταν φεγγίτης- το κτίριο περιέτρεχε μια προεξοχή, κατασκευασμένη από τούβλα. Αρχικά τα αετώματα ήταν ψηλότερα από τη κεραμοσκεπή και η στέγη είχε μικρίοτερη κλίση, αφού μεταξύ της κεραμοσκεπής και της προεξοχής, μεσολαβούσε τμήμα τοιχοποιίας.  Προς την πλευρά της θάλασσας, προστέθηκε λίγο αργότερα ένα στέγαστρο με κάλυψη από κεραμίδια. Με τα χρόνια έγιναν διάφορες επεμβάσεις, οπώς φράξιμο κάποιων ανοιγμάτων, μετατροπή άλλων σε πόρτες και η αύξηση της κλίσης της στέγης. Στο εσωτερικό στην αρχική μορφή, ένας διαδρομος χώριζε το κτίριο κατά μήκος.  Σε αυτόν ανοίγονταν οι πόρτες των τεσσάρων γραφείων. Οι χρήσεις τους ηταν: Λογιστήριο (τμήμα μισθοδοσίας- πωλήσεων), γραφείο εργοδηγού, γραφείο ασφάλισης ΙΚΑ και ένα γραφείο για τον διευθυντή, που χρησίμευε για την παραμονή μέλους της οικογένειας των ιδιοκτητών, όταν βεισκόταν στο εργοστάσιο. Το γραφείο του διευθυντή βρισκόταν στην οικία διαμονής του. ¨Οταν τη δεκαετία του 70 κατεδαφίστηκε, το γραφείο χρησιμοποιόταν από τον εκάστοτε διευθυντή. Μερικά χρόνια πριν το κλείσιμο του εγοστασίου, γύρω στο 1986, το αρχείο και όλα έγγραφα, μεταφέρθηκαν στα γραφεία της πόλης της Χίου.