Το εργοστάσιο που ονομαζόταν “Ελαιουργίες Ελλάδος”, αποτελούσε τμήμα μιας αλυσίδας εργοστασίων που λειτουργούσαν τόσο στα Χανιά, όσο και στην Κίσσαμο, στο Ρέθυμνο και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Το κτήριο βρισκόταν στη θέση που βρίσκεται σήμερα το ΚΤΕΛ στην οδό Κυδωνίας 34. Πρωτολειτούργησε το 1932. Το 1941 καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς, αλλά αποκαταστάθηκε το 1946 και ξαναλειτούργησε μέχρι το 1974. Το κτήριο έχει κατεδαφιστεί. Ξανασυναντάμε την ΕΤΕΛ μετά το 1974 στο Καστέλλι, στη θέση Κουρφαλώνα όπου αργότερα εξαγοράστηκε και σήμερα αποτελεί το ελαιουργείο Γιαννούλη.

Πηγή: ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ, 12-10-2019, "Πλούσια βιομηχανική κληρονομιά", (Σημειώνεται ότι τα στοιχεία που παρουσιάζονται σήμερα κατέγραψε στην έρευνά της η αρχιτέκτονας μηχανικός Πατρίτσια Γεωργακάκη)

Κατά την ίδια περίοδο το 1929 γίνεται μια σημαντική επένδυση στην Κουρφαλώνα Κισάμου, όπου οι Κανελόπουλος, και  Χαρίλαος , επιχειρηματίες γνωστοί στο χώρο των πυρηνελαιουργείων από την πανελλαδική τους δράση, μαζί με τον Μαζοκοπάκη ιδδρύουν εργοστάσιο ελαιουργίας. Δέκα χρόνια μετά έχουν αποσυρθεί από τη  επιχείρηση, οπότε στο Μητρώο του Περιφερειακού Βιομηχανικού Τμήματος του ΕΒΕΧ παρουσιάζονται σαν ιδιοκτήτες οι : Αλιφαρμάκης, Κονταράτος,  Κρασακόπουλος και Μαζοκοπάκης. Διευθυντής της επιχείρησης αναφέρεται ο Γ. Αναστασόπουλος και το μετοχικό της κεφάλαιο 1.000.000 δραχμές. Μεταπολεμικά κήρυξε πτώχευση και στη δεκαετία του 1960 ανήκε στην εταιρεία  «Ελαιουργίαι της Ελλάδος Α.Ε.», έως το 1967, οπότε έκλεισε. Η τελευταία αυτή εταιρεία ανέπτυξε δραστηριότητες σε τοπικό επίπεδο και έκανε επενδύσεις, που οδήγησαν σε συγχωνεύσεις μικρών σχετικών επιχειρήσεων και γενικότερο έλεγχο της τοπικής αγοράς, έστω και αν είναι γνωστό ότι αντιμετώπιζε προβλήματα. Ελεγχόταν η ίδια από την Εθνική Τράπεζα, διέθετε πυρηνελαιουργεία, ραφιναρίες και σαπωνοποιίες  σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και το 1931 εξαγόρασε αντίστοιχη επιχείρηση, που περιήλθε σε πτώχευση και βρισκόταν στην οδό Κυδωνίας 34, (στη θέση του σημερινού υπεραστικού ΚΤΕΛ Χανίων), καθιέρωσε τη γενική ονομασία ΕΤΕΛ για το εργοστάσιο και το σαπούνι που παρήγε και την ονομασία «Παρθενών» για το συσκευασμένο λάδι. Το εργοστάσιο που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς ξαναλειτούργησε μεταπολεμικά. [5] Στα μητρώα του ΕΒΕΧ   καταγράφεται γενικός διευθυντής ο Μηνάς Κασιμάτης το 1940, ο οποίος θα είναι και μετά τον πόλεμο.

Πηγή: Στέλλα Αλιγιζάκη, φιλόλογος – ιστορικός, "Αναζητώνταςτα  ίχνη του μεσοπολεμικού εγχειρήματοςεκβιομηχάνισης στο νομό Χανίων", Δημοσίευση στο Εν Χανίοις 2016